cocukken sahip olamayipta buyudugunuzde sahip oldugunuz seylerden cok daha fazla oldugunu hissettiginiz anda sizi tekrar cocuk olmaya ozendiren kaybettiklerinizdir.
nedense reşat nuri güntekin in çalıkuşunu akıllara getirmiş başlık.feridenin ağaçlara tırmanan yaramaz çalıkuşu halinden köy öğretmeni haline gelmesi durumu çok güzel anlatıyor.
masumiyet gidiyor en başta...sonsuz kurulan hayaller her sene yavaş yavaş küçülüyor...zaman azalıyor önümüzdeki geleceğe dair...çamurdan yapılan kahramanlar yokoluyor..anne babanın kahramanlığı yokoluyor...doyasıya yenen çikolatalar bitiyor...
