"kenti yiyen çocuk" diye bir kitap okumuştum çocukken o yaştaki çocuklar için gerçekten korkunç bir kitaptı etkisinden epey bir zaman kurtulamamıştım.
edit: konusunu buldum şöyleymiş:
Masalda, dört erkek çocuğu olan bir aile vardır. Ancak son çocuk diğerlerinden farklıdır. iridir ve çok güçlüdür. Daha birkaç haftalıkken bile onu doyurmak mümkün değildir. Çocuk annesini emerken onu iliklerine kadar somurduğu için kadının göğüslerinden kan gelir. Çocuk geceleri evden kaçıp çevrede tavuk, kuzu, kedi ne varsa yedikten sonra ağzı yüzü kan içinde eve döner. Anne durumdan haberdar olsa da kimseye bir şey söylemez. Kardeşlerden birinin durumu fark etmesi üzerine anne onun bir dev yavrusu olduğunu itiraf eder. Anne, devin zorla eve girdiğini ve ona tecavüz ettiğini herkesten saklamıştır. Öykü, diğer çocukların besledikleri iki aslan yavrusuna dev kardeşlerini parçalatmaları ile son bulur. Bu öyküde farklı olan kardeşin dışlanmasının, tecavüzün saklanmasının, güç ve şiddetin ilişkilendirilip babanın bu güçlü dev-çocuk sayesinde ülkenin kralı olabileceğini düşünmesinin ve zararlı ya da tehlikeli olanın ortadan kaldırılmasının olumlandığı kardeş katili kalıpyargısının gerekçelendirildiği görülmektedir. Öykünün şiddet içeren anlatımı ve çizimleri de bu iletileri güçlendirmektedir.
ışın çağı çocukları
dünya çocukların olsa
fafa ile mimi
gülten dayığolunun kitaplarıydı. belki de bilim kurguya ısındıran bunlar oldu beni. çok az filmde görünen muhteşem kurgulara sahiptiler. o yaşta bi çocuk için gayet etkileyici kitaplardı. şu an da okursanız etkilenebilirsiniz hatta. daha önce yazdım mı bilmiyorum bunları.
