yastıkları kolunun altına alıp kanat çırpar gibi yapınca uçabildiğimi sanırdım. bu kadar aptallıkla kalmaz bi de kalkar koltuk tepelerinden atlardım. **
haa bi de rüzgarlı olduğu günler dışarı çıkar ellerimi yanlara açar "dur rüzgar! sana durmanı emrediyorum!" diye bağırırdım. sonra rüzgar yavaşlasın diye beklerdim. eğer yavaşlamazsa içimden söyledim, biraz daha bağırıyım gibi bahanelerin arkasına saklanırdım. aptaldım lan.
okumayı erken söktüğüm için herkesten zeki olduğunu sanabilirsin.
ya da mahalledeki her çocuktan hızlı koştuğun için kendini tazı sanabilirsin.
futbolda sürekli paylaşılamayan kişiysen en iyi futbolcu olduğunu sanabilirsin.
çocukluğun tatlılıklarıdır bunlar.
kendini sevmeye başlayabilirsin o zamanlar.
