küçükken 13 yaşına geldiğimde babamın bana at alacağını, o atı da arka bahçedeki çamaşır direklerine bağlayacağımızı sanardım. 13 yaşımı geçeli 13 yıl oldu ve hala bi atım yok, üstelik artık arka bahçem bile yok.*
annemizin mahallenin belli bir kısmına kadar gitmemize izin vermesi nedeniyle gidemediğimiz yerlere gitmeye çalışmanın bir maceraya atılmak olduğunu sanmak...
-öğretmenlerin yüce insanlar olduğunu ve ailelerinin vs olmasını garip karşılamak
-anneyle babayı banka sanmak.hiç tükenmeyecek paraları olduğunu düşünmek
-süt içen her çocuğun boyunun uzun olacağını sanmak
-kahve içmenin bıyık çıkarması
(bkz: ay ile güneşi aynı şey sanmak). gündüz güneş gece ay oluyor sanıyordum ne var bunda allahallaaah, gayet normal herkes de öyle sanar bi kere çocukken****
televizyonu çok yakından izlemem üzerine;
+ oğlum içine gir de izle istersen(!)
- e ama sığmam ki..
+ ee içindekiler nasıl sığmışlar, bak onlar içerde?
- hayıııır, onlar yapılırken girmişler!
+...... **
- olum bak kalk hadi teyzenlere gidiyoruz. kapat televizyonu.
- gelmiyom ben işte. çizgi film izliyom
- şimdi kapat sen televizyonu, gelip açtığımızda kaldığı yerden devam eder o.
- tamam o zaman.
