Sözlük abartmıyorum; küçükken aşık olduğum(!?) çocuk bulur belki diye özene bezene bir dolu kağıt yazıp hatta süslü bir çöp kutusu hazırlayıp hepsini camdan aşağı atmıştım. Dediğim gibi amaç onların rüzgarla ya da bir şekilde(hatırlamıyorum tam) hoşlandığım çocuğa ulaşmasıydı. Garajımız çarşamba pazarına dönmüştü hala hatırladıkça gülerim.
Küçükken de romantiktim sözlük, kıymetimi bilemediler aah ah... *
aşağıda,8 kat aşağıda mesleğini icra etmekle meşgul karpuzcuya terlik atmakla başlamıştır. daha sonra anneden gelen vahşi tehditlerin hiçbir işe yaramadığı anlaşılmış, atılan nesnelerin nitelik ve nicelik olarak giderek arttığı ortaya çıkmıştır. sonuç : sinirli ve şaşırmış kurbanlar, yaptıklarına kahkahalarla hatta katılarak gülen tombul bir velet ve kurbanlara oranla çıldırmaların en büyüğünü yaşayan anne.
vay sözlük bunun konusu açılmışken size çok küçükken yaptığım haylazlıkları çıtlatayım. eskiden tahmini 6-7 yaşlarında birşeydim. balkondayken hep gelenleri izler elime ne gelirse aşağıya sallardım. annemin bana doğradığı elma dilimlerinin yarısını aşağıdan geçen adamlara atardım. tabi onlarda önlerine elma dilimi düştüğünü görünce yukarı bakarlardı ve bende ani bir manevrayla geri çekilirdim. sırf elma olsa iyi onun dışında küçük mandal, kalem ve silgi gibi okul ürünlerinide aşağıya atmışımdır. ama dediğim gibi o zamanlar çok küçüktüm. küçüklük eğlencesiydi tabi. hatta inanmazsınız ama balkondan aşağıya da son olarak bir kitap atmışlığım bile vardır. işte o gün bugündür bir daha aşağıya hiçbirşeyi atmamaya karar verdim.
yastığın arkasına saklanan tiplerin ce-e demesinin verdiği hazzı veren harekettir. hani üç yaşındaki çocukta profesörle eşit zeka var diyolar ya yalan külliyen yalan. çocuklar salaktır salakça davranırlar. ama bu salaklıkları şirindir yaşlarına uygundur yani. ama bazen de sinir bozucu derecede salaklıktır. benim telefonumu balkondan attın da onun kırılmasını gördün de ne oldu zevk mi aldın yani velet. git araba bebek oyna yok ama benim hobim balkondan terlik çanta vb fırlatmak...
erik çekirdeği en ideallerindendir. yer yer atardık yer yer atardık milletin kafasına attıktan sonra da tabii siper alırdık hemen minik kalbimizin o narin korkusuyla, az şerefsiz değildik ha.
değişik nesnemidir bilinmez ama elime makası alıp kardeşimin saçlarını kese kese aşşağıya attığımı bilirim. tabi küçüklük ne yaparsın oradaki amaç berbercilik oynamaktı.
+ hamdiiiieeeeeee !
- ne var lan .mına kodumun delisi.
+ bu köpek burda fuzuli, vur kafasına çıksın götünden hamdiiieeeee hoppaaa cukkk fantastiko madriiddd gooolllll!!!
- yeminle deliler s.kmiş bunu elimde kalcak piç! olum daha doktor amcalar almaya gelmedi mi seni???
+ geldikleri gibi giderler hayyydeeeeeee...
en çok atılanlar listesinde " mandal, terlik, lego, oyuncak bebek bacakları- kafaları, ufak yastıklar, anne tokaları, v. s." vardı işte. ne var ne yok atardım ben balkondan aşağıya çocukken. hee neden böyle ruh hastası bir davranış biçimi sergiliyordum bilemem. çocukluğun verdiği "enee uçuyor ki bunlarr eheheh" fikri olmalı sanırsam.
çalışan annenin çocuğuysanız kuvvetle muhtemel durumdur.dışarı çıkamıyor, eve arkadaş alamıyorsunuzdur.sokakta oynayan sıpalara uyuz olunduğundan, savaş malzemesi olarak su, saksı toprağı ve bilimum cephanelerin yanı sıra keyifler yerindeyse bayram sonrası şeker,çikolata da atılarak popülarite sağlanmış olunur.
