eğer dert insan sevgisi bilmemne olsa bir sürü kimsesiz çocuk var insanlar o çocukları o süründükleri esirgeme kurumlarından bilmemnelerden alır bu işi üstlenirler ve ortalıkta hiç bir kimsesiz çocuk kalmaz ama bakın durum öyle mi. kadınlar kendi kendilerine aman o doğuruyor bu doğuruyor aman bende eksik kalmayayım kafasıyla bu işlere kalkışıyor erkeğin çocukla ne işi olur o da mecburiyetten rüzgarla uçan yaprak misali gidip çocuklar dünyaya getiriliyor bir süre sonra kadın bunun zorluğunu görüp bu sefer adama sende çocuğuna bak sende öyle yap sende böyle yap diye kafa ütülemeye başlıyor. çocuk yapmak tamamen kadın kafasının içinden çıkan bir şeydir erkekler aptal gibi bu oltaya atlıyor. sonra erkeğin bütün maddi imkanlarıyla yetişmiş babaya düşman kadının robot gibi elinde oynattığı megaloman beceriksiz kendini dünyanın merkezi sanan aptal saptal egoist ruh hastası çocuklardan geçilmiyor.
