piyasada en fazla kar bırakan yiyecek budur sanırım, bildiğin salçalı, baharatlı bulguru altın fiyatına satan yerler var. bire yüz falan kazandırıyor olabilir.
çiğköfteci cengiz diye bir zincir var mesela. adamlar 1 porsiyon çiğ köfte için 9tl fiyat belirlemişler, toplamda 10 adet çiğ köfte var. çiğ köfteleri hazırlayan arkadaş da ufak olsunlar diye minik minik parçalar koparıp avucunda iyice sıkarak plastik tabağa yaydırıyor ki ne halt yediği anlaşılmasın. yanında da tepeleme yeşillik falan var. aynı çiğ köftenin kralını yapıp yarı fiyatına satan yerler de var elbette.
Etsiz olduğunda yediğim ve yedikçe kendimi mutlu hissettiğim bir yiyecektir , ve bulunuşu şu şekildedir ;
Hz. ibrahim'in ateşe atıldığında Allah(c.c. ) ateşe "serin ve selamet ol " demişti bu sözden sonra bir hafta ( kesin değil ) kadar süreyle ateş hiçbir şeyi pişirmez olmuştu ve köfte pişirilemeyince mecburiyetten çiğ yenmişti ki bunun sonucu şuan yediğimiz çiğ köfte bulunmuştur.
edirnede ziyafet çiğ köfte adlı bir dükkanda yaklaşık 6 kişi, kişi başına üçer taneden 18 adet yediğimiz eşi benzeri olmayan bir kültürün lezzetidir.. sonrası kaldığımız yurdun 2.kat tuvaletinin bizim tarafımızdan örselenmesi ile nihayetlenmiştir.
bu kadar sevildiğini görünce bir urfalı olarak kıskanılması muhtemel yöresel gıda.
eskiden ne güzel sosyete burun kıvırırdı.
bize özeldi çiğ köfte.
boynuz kulağı geçti, lahmacun hala beklenen patlamayı yapamadı amk.
yiyeceklerin ilahı olduğunu düşündüğüm süper lezzettir. hiç bıkmadan günlerce hatta haftalarca yiyebilirim. böyle bol acılı falan (bkz: uu beybi bi titreme geldi)
son 10 yıldır abartıldığı kadar da müthiş olmayan yiyecek. zira artık satılanlar çiğ köfte değil etsiz çiğ köfte. yani içinde bulgur, salça ve acı haricinde hiç bir şey yok. etsiz çiğ köfte yiyip bu kadar kendinden geçenleri gördükten sonra iyi ki gerçek çiğ köfte yasaklanmış diyorum, yoksa her yiyişinde zevkten ölen çok insan olurdu.
Gece gündüz, açken, tokken, uyumadan önce... Yeni uyandığımda... Aklıma geliveren, ve o mis gibi kimyon kokulu, üzerinde yapanın parmaklarının şeklinin basılı olduğu, bu satırları yazarken bile ağzımın sulanmasına neden olan minik lezzetlerdir... Baharat konusunun bir anda burnumun direğinden geçmesi ile başlar herşey... Bir tür krizdir bu.. Yerini hiçbir şey alamaz.. Acilen bu ihtiyacın giderilmesi gerekir.. Bulunulan ortamda müsaitlik varsa, abiye yalakalık yapılmak sureti ile, binbir rüşvet vaadi ile, yaptırılır... Değilse de köşedeki çiğköfteci abinin yoluna düşülür... Evet şu an karşımdadır... Kıtır marul arasına 2 tane arka arkaya yerleştirilir. Üzerine bol limon sıkılır.. Kıtır marul dilenirse ince lavaş üzerine yerleştirilir. Lezzetli koca bir dürüm yapılır... ilk ısırıkta, ağızdaki kimyon, isot, maydanoz, taze soğan tadı, tüm tad alma taneciklerinin çevresinde pervane oluverir... Bazı yörelerde bol nane, nar ekşili ince kesilmiş mor lahana salatası, ayran ile servis edilir ki, lezzet şöleni ağzınızda tavan yapmıştğr artık... Yedikçe yiyesiniz gelir... Acıdan ağzınız yansa da.. Bir tane daha.. Bir dürüm daha.. Kıtır marullar.. Mis gibi baharat kokusu... Vücudunuzu mutluluk hormonu kaplayıverir... Bir tutkudur benim için çiğköfte.. O kadar aşığım işte tadına...
