çiğ köfte bir kültürdü önceden. çiğ köfte bi muhabbetti. çiğ köfte kaliteli insanlar demekti. çiğ köfte dostluktu.
10 arkadaş toplanıp, tüm malzemeleri toplayıp gelir evin mutfağına atardın. muhtemelen antep çevresinden bir arkadaşa malzemeleri hazırlayıp o güzel muhabbet eşliğinde "etli" olarak min. 3 saat sürecek şekilde yapardın. acısıdır şudur budur, muhabbeti, eğlencesi, gırgırı, dostluğu harika olurdu. ondan sonra yeme faslı zaten en kısa süren tarafı. öğrenci evinde 1 tabak en fazla 1 dk dolu kalır felsefesiyle gömülüp yerdik. sonrasında muhabbete devam ya da film falan.
eğlenceliydi velhasıl. şimdi bakıyorum, istanbulda makinaya atılıyor topluca alınan mallar. makina yapıştırıyo, paketliyor. geliyor. dürüp eline veriyorlar. (bu tabir tam oldu mu şeapamadım)
kardeşim dışında hiçbir yerde yediğimi beğenmediğim köfte.acısını bol atar.yedikten sonra o gece sürekli susarsınız.yalnız ayran yerine çay tercih ediyorum ben.marul ve lavaş karışık şekilde.çay da ayran kadar acıyı alıyor.tavsiye ederim.
