159 boy, 103 kilo, 50 cm bacak boyu, küçük memelerim, dik üçgen gibi olmayan burnum ve keçe gibi saçlarımla içinde bulunduğum, neticesinde beni histriyonik yapan durumdur.
Günümüz dünyasında bu niteliklerle ne kadar sağlam kalabilirdim zaten değil mi?
Şu başlığa yazanların %99.99unun yüzlerine bakılmayacak gibi, kendilerini gördükleri gibi çirkin olmadığıma adım gibi eminim. Neye göre kime göre çirkin? Bi silkelenin kendinize gelin, ben bu sistemin güzellik algısını, ötekileștirme çabasını sikeyim, deyin.
Neden? Çünkü biz bunlarla uğraşırken hayat geçiyor, bildiğin geçiyor.
çirkin olmak, çirkinlik yapmak kadar da kötü değildir. göze hoş gelen her şey gönüle de hoş gelir belki ama gönüle çirkin gelen göze hoş gelse bile nafiledir. oysa cenabı hakkın yarattığı her şey hoştur güzeldir kalbi güzel olana.
güzellik başa beladır. anlayana. idrak edene, bilene.
Yüzü güzele 40 günde doyarsın. Gönlü güzele 40 yılda doyamazsın.
bugün sınav kağıdındaki fotoğraf için fotoğraf çektirmeye gittim. fotoğrafı çekerken yanımda kızlar gülüşüyordu. adam dik dur iyi çıkmıyorsun dedi oysa tipsizdim. eve gelip bir süre ağladım. biraz bira ve depresyon haplarını alıp kafamı dağıtmaya çalışacağım. zordur hemde çok zordur. tipin gücü paradan bile daha fazladır.
nasıl bir utançtır bilemezsiniz, sokağa çıkamazsınız örneğin, küçükken arkadaşlarınız dışarıda top oynarken camdan seyredersiniz. babanız hani olur ya sevmek, okşamak ister başınızı ama peçete yoktur o zaman orada ve sizin başınıza dokunamaz. anneniz arada bir dillendirir tipsizliğinizi, oğlum bu benim, bu benim oğlum diyemez. utanç içinde eğer başını ve susar.
oysa neydi ha, neydi? böyle olması gerekir miydi?
neden akrabalar geldiğinde odaya kitlendiğimi anlamıyorum. aniden odadan çıkıp babamla karşılaştığımda bir an boş bulunup " geldi yine tipini siktiğimin" demesi hoş mu?
hayır, bırak! bu benim suçum değil dostum. böyle olması gerekmezdi.
