içinde bulunduğumuz yaşam alanlarının tükenmemesi için hepimizin çok geç kalınmadan bir şeyler yapması gerektiğini hatırlatan gerçek. su kaynaklarımız kuruyor, ormanlarımınz yakılıyor ve pek çok hayvanın nesli tükeniyor. hiçbir kaynak sonsuz değil, elimizdeki yaşam kaynaklarının hepsi yavaş yavaş yok oluyor. artık insanoğlunun bilinçlenmesi gerek yoksa çok yakında her şey için çok geç olacak.
şu an için kimsenin umrunda değil, hatta sözlükte böyle duyarlı başlıkların pekte okunmadığını bilmekteyim. ama durum böyle diye de hiçbir şey yapmamak olmaz.
evimizin önünü süpürmemekten başlar bu olay ve taaa ekolojik dengenin yok olmasına kadar gider. insanlar sorumluluklarını bilmedikçe, ekolojik dengeyi korumadıkça, gidipte marsta mı yaşayacaz? sanki alternafimiz varmış gibi kimse hiçbirşeyi düşünmeden yaşıyor.
'çimlere basmayınız' kuralını bir kere çiğneyen insan, gider afrikada zevk için aslanda öldürür, ormanları düşman ülkeye misilleme olsun diye de yakar.
erozyonun had safya ulaştığı, buzulların eridiği, ozon tabakasının delindiği, atom bombası denemeleriyle doğanın canına okunduğu bir dünyaya yakın bir zamanda dünya demeyecez bizler.
insanın psikolojisinde vardır bu. yumurta illa kapıya dayanmalıdır ki ''ne yaptık ya biz'' diyebilelim di mi.
bizler görürmüyüz bilmem ama torunlarımız bıraktığımız dünya yüzünden arkamızdan güzel sövecek.
