iletişime geçecek lüksü olmayan, 1 kere çaldırırsam iyiyim demek, 2 kere çaldırırsam uyudum demek, 3 kere çaldırırsam uyandım demek şeklinde giden telefonu ömür törpüsüne çeviren gençliktir.
cep telofonu yokken anlaşamayan eski nesil gençlere acıyarak bakan fakir! gençliktir.
uyuduysan uyudun, uyandıysan uyandın, bana ne çişe gidiyorsan, her otu boku bildirmek zorunda mısın? niye fakirlik edebiyatını çağrıya endeksleyelim? cep telefonu yokken gençler dumanla mı anlaşıyorlardı? cep telefonu yokken yaşamıyor muyduk? gibisinden bir sürü soruyu akla getiren durumdur.
ayrıca sinyalle anlaşmak mümkün ise niye para harcasınlar ki, hem radyasyonla, hem de maddi zarara uğramaktansa, bi bip tamam, durum anlatıldı gençliğidir.
