açık kalmış ruhun kapısından
çıkıp dolaşırdım öyle dalgın
çalındım başka bir göze doğru
içimden sökülen bana salaydı
ama inmeli, ama kötürüm, ama deli
ben kendime öyle dargın dururken
bakırı çalığından koruyan kalaydı
kimse düşünmezdi pasıma yenildiğimi
sanıp eğlenerek yılışan gözler
suyun dibinde nefes alaydı
uyurdu kabın içinde büyürdü boşluk
dökülürken ben zeminde açılan delikte
kaybola kaybola içime yurt olan gayb'a
hangimiz algın diye daha sormadan
kap beni arardı
ama inmeli, ama kötürüm, ama deli
dönerdim böyle bakımsız ve hırpani
dönerdim, eve döndüğüm yer sonunda
cereyanda kaldığım yer olaydı
nasibim ıslık sesleriyle salgın
ardıma bakmazdım kap nerede diye
benden kopan bana mahsus olaydı
