bugün

Yakın gördüğünüz bir çok insanın size vebalı gibi davranıp uzak durmaya başlamasıdır.
Zor günlerden geçen insanların yaşadığı en büyük duygu işte bu anlarda beliren o hayal kırıklığıdır.
Eski zor günler nasıl geçtiyse bu da geçer. Eski problemleri düşün şimdi problem değil. Hatta komik durumlar. Bugünün problemleri de öyle. Ne olucak yani zaten yarına çok anlam bulduğum ve keyif aldığım için uyanmıyorum. Bağlı olmadığım, etki alanım dışında hiçbir şeyi kontrol edemem. Kontrol edemediğim şeylere karşı beklenti oluşturmam. iş, aile, arkadaşlar… hiçbirine beklenti oluşturmam ve üzülmem. Değer verdiğim pek bir şey yok üzüntü duyacağım şeyler de yok. Probleme bak, çözebiliyorsan çöz. Çözemiyorsan kabullen ve devam et. Herkes herkessiz ve her şeysiz yapabilir. insan her şeyi atlatabilir ve alışabilir.
hepsi geçer, her zaman yalnız kalırsın.
bir türkiye gerçeğidir bitmez zaman daha zor dönemlere gebedir.
Sen gözünü kapatırsan güneş doğmayacak sanabilirsin ancak güneş doğmaya devam edecek!
Bu ülkede zor günlerin hiç bitmeyeceğidir.
Geçici olmasıdır. Her şey kabullenilir, öğrenilir, adapte olunur. Arsızlık bizim fıtratımızda var.
Önceden yapmam gerekenleri yapmayıp ertelediğim için bu durumda olduğumu düşünüyorum o yüzden yapamadıklarımı yapmakla meşgul olurdum mesela yurt dışına bir bilet almakla başlayabilirim önümüzdeki tatilde bankkartın da kampanyası varken bunu kaçırmamak beni mutlu edecektir.
Yalnız atlatıyorsan bu günleri, sonrasında da kimseye gram ihtiyacın olmuyor.
Şanslı piç değilsen Bir zor biter bir zor başlar.

Sonra küt diye bir gün gidersin işte hepsi bu.
sık canını hiçbir şey düzelmeyecek..
kötü günleri geride bıraktık, şimdi daha kötü günler bekliyor dedirten durumdur.
Yüksek ihtimalle bunun bir fragman olduğu.

edit: ama karamsarlığa gerek yok belki de final ters köşeli olur...
Umarım ki intihar etmemiştir.
Kafa bu ne zaman yelteneceği belli olmaz.
Daha zor günlerin geleceği gerçeğidir kesinlikle şüphesiz..
(bkz: kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz)
Daha zor günlerin kendisini beklediğidir.
bir kız arkadasım var. samimi. seviyorum kendisini. allah basımdan eksik etmesin, ayrı mesele.
ama hep ya sevgili yapar, onla kavga eder. ya sevgilisinden ayrılır. ya biriyle bi fanfinfonu olmustur, iplememistir adam bunu sonra, kalbi kırıktır.
ondan nerdeyse her gun sunu duyarım: -benle ilgilen, bir olay yasıyorum su an.

ihih.

amına koyayım biz insan degil patlıcanız zaten, bizim hayatımızda hicbir sey olmuyor.
bir tek senin uzuntu duyma ve ilgi gorme hakkın var.

bazı insanlar icin yasam tarzı zor gunlerde olmak:)

bi gun cok merak ediyorum, biri gelip bana "peki sen nasılsın, iyi misin?" diyecek mi?
sırtını sıvazlamayı öğrenmek zorundasın . Elinden tutacak birini beklememeli insan. Bazen öyle bir çakılıyorsun ki seni sadece sen kaldırabiliyorsun . O yüzden hakaret edip kendine düşman kesilmeyi bi kenara bırakıp dost olursan başarıyorsun. Ssna kattığı en büyük tecrübe ise kendini sevmenin değerini anlıyorsun.
Sizi öldürmeyen güçlendiriyor, ne kadar zorluk atlatırsanız o kadar güçleniyor ruhunuz.
Sabırla Tek başına Atlatmayı iyi bilmektir.
Zaman en iyi ilaçtır.
Evren, bu gerçeği kafanıza vura vura öğretiyor.
zor günler geçecek.
O kırmızı kalemi nasıl kullanacağını öğrenmek o vakit anlaşılıyor.

Kesin ve net üstü çiziliyor.
neyzen tevfik kolaylı'nın "geçer" başlıklı şiiri olabilir pekala:

"ıstırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer
ömr-ü fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer
gam karar eyleyemez hande-yi hürrem de geçer
devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer."