dün gece bursa'da yaşattığım hadisedir. kent meydanından 02.30 sularında geçiyordum. bi genç otostop çekiyordu. önünde yavaşladım ve durdum. gence baktım 'nereye böyle' dedim. görüklü'ye gitcem de falan da filan da duygusala bağladı. duygulandım. sesim çatallandı. dramatik bi ses tonuyla 'atla' dedim ona. küçük sanayide indi. sonra patronum çağırdı işe gittim. elbiselerimi değiştirdim filan. arkadaşları da aldım, geldiğim yoldan geri dönerken mazot bitti. bi petrol ofisine girdim. bi baktım yine aynı genç. hasbinallah. geldi yine duygusala bağladı filan. aldım arabaya. tanımadı beni. çaktırmadım. arkadaşlara 'nere gidiyonuz' dedi, 'hale, görüklü haline.' dediler. genci evine bıraktım, sonra işe gittim. artık karşılaşmamak için pahalı bi araba aldım. kimseyi aracıma almıyorum.
kimse seni arabasına almak zorunda değil ki. hırlı mısın, hırsız mısın, kapkaççı mısın, tecavüzcü müsün? türkiye gibi bir yerde zaten yaşamak bile başlı başına bir mucize iken, fakir de olsa almaması kadar doğal bir durum yoktur.
dün gece saat 3 sularında 4 tane öğrenciyi aldım arabaya. biri kız 3 erkek zıplayarak el kaldırdılar durdum bende. çocukları bayraklıdan (izmir)aldım şirinyere kadar bıraktım. yolumun üstü değildi ama götürdüm işte.
abi sen olmasaydın biz bu yolu sabaha kadar anca yürürdük dediler. gidene kadar teşekkür ettiler. birine sigara ikram ettim. dikiz aynasından baktım diğerleride kesiyo böyle inceden. yarım paketten fazla idi paketi verdim çocuklara. az veren candan çok veren maldan demişler cebimde 40 lira vardı onuda verdim alın kahvaltı yapın diye. öğrenci adam biliyorum paraları yoktur kesin. çocuklar teşekkür ede ede bi hal oldu mutlu oldular. gidecekleri yerde bırakıp işe gittim tekrar.
