sevinçler unutulur acılar asla...
öksürüyordum. öksürüğüm bir veremlinin bedbah sarı halinden çok, kurutulmaya yüz tutmuş tepeden tırnağa kızarmış bir süs biberinin kızıllığı kadar asi kırmızıydı. öksürüyordum... kendini ipten alan kızarmış bir biberdi öksürüğüm kendine bir kaçış yolu bulmuştu. durmadan koşuyordu hiç susmuyordu. artık yorulmuştu. bir sığınağa sonra bir ilaca ihtiyacı vardı. sonra biraz yumuşamaya..
şimdi sen güzel sevgilim: regl kanının kızıllığına ekmek banıp yediğim sağlıklı zamanlardan biraz uzaktayım. sen yine anlıyorsun beni ve zencefil denen acıyı muhteşem özütüne katık edip kaşıkla bana yediriyorsun . öksürük bak atta.
- hamm yap bakim yaramaz.
+ !?!
- afferin benim koca kafalıma.
