bir bakıma doğru, bir bakıma yanlış önermedir.zeki olduğu için algıları daha açıktır farkındalıkları güçlüdür o nedenle zor mutlu olur, ya da mutsuz.öte yandan zeki insanlar, aleyhlerine olan şeyleri az zeki olanlara göre daha çabuk ve kolay lehlerine çevirebildikleri için ötekilerine göre daha çok mutlu olma ihtimalleri yüksektir.seçin beğenin istediğinizi alın.
islamdan uzaklasirsan mutsuz olursun, zeki degilsen de mutsuz olursun, bu dunyada mutlulugun anahtari islamdir,
bakin biz necip turk milleti olarak hristiyanlardan daha mutluyuz. neden? cunku inancliyiz, ya onlar, isleri gucler para-pul. onlara da islami tanistirmamiz lazim.
ne kadar az şey bilirseniz o denli rahat uyursunuz lafını anımsatır nedense bu kavram, mutsuzdurlar evet. kafaya takacak bir çok şeyleri vardır böyle vatandaşların. yalnız kaldıklarında bile düşüncelerin altında arayanlardır, sıradanlaşmak isteyip de başaramayanların da buluştuğu ortak noktadır mutsuzluk. zeka dedin mi, ayarını tutturmak gerekir.
akıllı zeki insanlar mutsuz olmazlar: neyin mümkün olduğunu, neyin olmadığını bilirler. değiştiremeyecekleri şeylere kafa yorup, güzel zamanlarını öldürmezler. akılsız zeki insanlar, kendilerini üzerler: dır dır ederler, değiştiremeyecekleri şeylere kafa takarlar. yazıktır onlara ve onların çevrelerindekilere.
zeki insanlar ileriyi görebilirler. gidişatı kavrayabilirler. durumun farkındadırlar, ama destekçileri az olduğu için gidişe engel olamazlar. mutsuzdur zeki insan, çünkü uçuruma doğru gidildiğini kafasını kaldırıp da gören tek kişidir.
doğruluk payı çok yüksek olan önermedir. değişik açıklamalar yapılabilir bu konuda ve bunlardan bir tanesi de şudur:
insan sosyal bir canlıdır ve böyle olmak zorundadır, zira "yalnızlık allah'a mahsustur". insanlar kendilerine benzeyen, kendilerinden olan, uyuşabilecekleri kişilerle birlikte olmak isterler. kısaca herkes kendi cinsiyle birliktedir. ortalama zekaya sahip bir insan, kendi gibilerden çok olduğu için, etrafında uyuşabileceği çok sayıda başka insan bulacaktır ve en önemli insani ihtiyaçlardan biri olan "sosyalleşme"yi tatmin etmiş olacaktır. zeka seviyesi ortalamanın epey üstünde olanlar ise, kendi gibilere çok az rastlayacak, rastlasalar bile, belki, birtakım sebeplerden dolayı uyuşmazlıklar yaşayacak ve yine yalnız kalacaklardır. ayrıca sıradan insanlarla yaşayacakları sorunlar yalnızlıklarının üstüne tuz, biber ekecektir.
not: bu sadece basit bir açıklamadır; hayat kolayca formülize edilemez.
not 2: yaptığım açıklama konuyla ilgili yapılabilecek açıklamalardan sadece bir tanesidir, olayı basite indirgemedim.
not 3: bunları okudun ya, senin de okuyanın bol olsun canım.
zeki olup cebinde corba parası olmayan kişilerin durumunu anlatan cümledir.
Mantik!...Bilim ve para!. .
Neden ilkokulu zor bitirmis bazi isadamlari,unlu profesorlerden fazla para kazanirlar?
Bakin nasil?
Birinci hüküm:Bilgi guctur
Ikinci hüküm:Zaman paradir
Simdi bu iki hükme itiraziniz var mı? YOK O zaman devam
Fizik bilminde kanıtlanmistır ki:
güc=is/zaman
birinci hükme gore:
Simdi Bilgi=Güctür
ikinci hükme göre:
Zaman=para
Bunlari denklemde yerine koyalim:
Bilgi=is/para olur
Buradan parayi cekersek...
Para=is/bilgi
Bu formulde bilgi sifira yaklasirsa para sonsuza dogru uzanır
Sonuc: ne kadar az bilirsen o kadar cok kazanirsin ya da Sabit bir para,bir maas alabilmek icin,bilgin ne kadar fazlaysa,o kadar fazla is yapman gerekir.
biz türkler zeki bir milletiz...
aptalsan sorgulamazsın hayatın sana sunduğu şeyleri, zevkinin gelişmemesinden tut da aman sallamıyorum triplerine kadar. ne bileyim arkadaş işte takmazsın kafana hiç bişeyi, öylesine seversin öylesine nefret edersin, aslında boktan bi yaşamın vardır ama yine de o boktanlığın içinde mutlusundur, saçmadır işte. zeki adamın eğer uğraşacağı, kendini aşan birşeyi yoksa asıl mutsuzluğu yaşar kanaatimce. bir yere ait olamama, toplumu kabullenememe vesair. canhıraş işkence.
çok doğru bir önerme.zeki insan bilir görür hisseder bazı şeylerin farkına diğer insanlardan önce varır.duyarlılığı da olaylardan etkilenmesine yol açar ve bu durumda zeki insan mutsuzdur.
zeki insanlar hayatta daha gerçekçi olduğu içinkendilerini kandıramazlar, oyalayamazlar bu bakımdan doğru önermedir. aptal insanlar kendilerini kandırır.
çünkü!
zeki bir insan etrafındaki herşeyi görebilir, her şeye farklı bir gözle bakar ve büyük ölçüde yüzeysel olan ortalama zekada bir insandan çok daha fazla ayrıntılardan haberdardır. bu ayrıntılar bazen ruhunu delik deşik eder. zeka= bilgi demek değil bu tabi, ama zeki insan çok daha fazla şey öğrenebilir ve öğrendiği bu kadar fazlalığın arasında onu üzecek çok şey vardır. kendini bilme yetisine çok fazla sahiptir, kendindeki aksaklıkların farkındadır ama bunları çözümleyemez, sorunlarını kendi kendine halledemez, bunu da dert eder kendine, daha çok üzülür, kendindeki problemlerin doğası gereği olduğunu, kişiliğinin bu olduğunu bilir, ama diğer insanlar gibi görmeden kendini diğer insanların arasına karıştıramaz, soyutlar kendini, üzülür sürekli. dertlenir, ağlar, belki intihar eder, belki öylece yaşar, sürünür.
eksik bir önermedir..zeki değil çok zeki olan insanlar mutsuzdur..bu adamlar şunun bunun hesabını yapmadan,ayrıntılara inmeden,plan yapmadan,ileriyi görmeye çalışmadan duramazlar..aslen irade olrak böyle olmayı istemeseler bile beyinleri bu işleri yapmadan duramaz..teknik olarak dinlenmeyen insan beyni bu işleri uykuda dahi yapar,ancak bir şeylerin yanlış gittiğini bireye anlatmak için bazı sinyaller verir..çeşitli ağrılar,sebebi açıklanamayan sıkıntılar gibi..bazen çok çalıştığımızda,kafayı zorladığımızda deriz ya 'sıkıldım arkdaş ya..biraz hava alayım'..işte zeka aktivitesi yüksek insanlarda bu 'çok çalışma' olayı beyinsel olarak biraz daha fazla olduğundan ister istemez bu sıkıntılı durumlar daha sık yaşanmaktadır..ki buna halk arasında "mutsuzluk" denir.
yanlış bir önermedir. çünkü zeki insanlar duygularını kendileri kontrol etmeyi diğer insanlardan daha iyi bilirler. çoğu şeyi mantıkla halletmeye çalışırlar. diğer insanlara hakettiğinden daha fazla önem vermezler, her gün birine aşık olup hüsrana uğrayınca da kendilerini üzmezler. mutluluğu nerede bulacaklarını bilir ve en zor durumlara bile göğüs gerebilirler. ayrıca duruma göre mutlu olmaz, mutlu oldukları için kendilerini daha iyi bir duruma getirebilirler.
doğru denebilecek önermedir. çünkü her şeyin çok fazla farkında olmak ve irdelemek bir süre sonra bünyeyi yoracaktır. bu da kişiyi mutsuz yapabilir hatta depresyona bile sokabilir.
'gündenlik yasantımız için sıradan bir insanın bilinci yeter de artar bile. gereginden fazla bilinçli olmak bir hastalıktır.' diyerek bu durumu acıklamaya calısmıstır dostoyevski
