mutsuzluğu zekanın en üst düzey de çalıştığı anda hemen bedeni esir alıyor ise doğrudur. olay zaten duyu organlarının algıladığı bir takım olayları mental açıdan değerlendirirken patlak verir, zeki olmasına zekidir kişi ama kimyasal yapı bunu kaydetmiştir ve örnek durumlarda bundan beslenmektedir. tabiki bunu tersine çevirmek mümkündür, birde zeka kavramına nerden baktığımız önemlidir zeka sizin için iyi çalışan bir beyin ise o kişi muhtemelen mutsuz olmaz ama hızlı çalışan bir beyin ise ve hayatta kendisine karşılık bulamazsa doğal olarak zihin bir çöküntü yaşar bunun bir çok kimyasal tanımı vardır ve psikolojik bir çok rahatsızlığı giriş tir diyebiliriz.
zeki insanların her olayın içini dışını, detaylarını düşünmesi sebebiyle; elbet bir yerinde patlak vermesi sonucunda yaşadıkları mutsuzluğu doğrulayan önermedir. zeki miyim bilmem ama çok düşünen, her şeyi kafasına takan bir insanım. bu sebepten ötürü hiçbir işten mutlu olmam, her olayı çok fazla düşündüğüm için elbet bir yerinde açık yakalar; onun üzerine yoğunlaşıp kendi kendimi zkerim, üzülürüm.
doğrudur, çok doğrudur. fakat aşırı düşünmek zeka belirtisi değildir, ayrı bir olaydır. beynin iyi çalışmasıdır. beyni zehir gibi çalıştığı halde 2+2'yi anlayamayan insan da vardır, anladığı zaman çok rahat yapar; ama anlayamaz işte. ilginç bir mesele.
zeki olmak, çok şeyi irdelemek, küçük şeylere bile kafa patlatmak ve tüm bunlarla uğraşmak da mutluluğu engelleyici şeyler olarak düşünüldünden varsayılan önermedir.
mutluluğun aptallıkla doğru orantılı olduğu çıkarımı da yapılabilecek önerme. benim zekam normalin çok üzerinde ama mutluyum napıcaz şimdi ? yanılmışsın nietzsche. beni görüp ondan sonra yapmalıydın bu aforizmayı. fuhrer'e az da olsa ilham veren senin gibi büyük bir filozofa yakıştıramadım bu hali.
bu sözün nazarımdaki yansıması "zeki insanları anlayamayanlar, onların hayatlarını mutsuzluk olarak algılar, algısı kıt bireyler istedikleri sonuca ulaşabilmek için manasızca oynarlar kelimelerle" şeklindedir. zeki insanlar hakkında atıp tutacak basen sahibi bir insan olduğumu iddia edemem elbet, bu kadar hadsizliğimi mazur görünüz.
-noldu len topoş? yüzünden düşen bin parça.
+zeki insanlar mutsuzmuş abi. artık tribim.
-hay gerizekalı.
+mutsuzum işte anuna goyim.
-malsın lan sen. ehehehe. yemin ederim malsın.
+ilişme bana. zeki insanlar mutsuz olur.
-mutsuzlar da zekidir ha. azına zıçayım senin.
yanlış önermedir, zeki insan mutludur. seki olduğunu sanan insan mutsuzdur. eq ile iq birbirinden farklıdır. zeki adam dünyanın ne kadar boş olduğunu görür, dünyevi işlerle uğraşır ancak çaba gösterip de olmadığında da kenara çekilip boşver demesini bilir. bir konuya takılıp kalmak aptalların işidir.
kendisini, zeki zanneden kimi insanlar için geçerli olabilecek bir kabuldür ancak, bilimsel anlamda zeki insanların, farklı bir boyutta ve kendileri gibi zeki insanlarla haşır-neşir oldukları ve diğer insanları pek de takmadıkları bir gerçektir.
ortalamanın üzerinde zeka seviyesine sahip olan insanlar; bilimsel anlamda, üç ana kategoride değerlendiriliyorlar.
1. grup; potansiyel zekasının farkında olmayan insanlardır ki, biz bunlara 'eğitimsiz zekiler' diyoruz.
bu tip insanlar, belli bir konuya yönlendirilip özel eğitime tabi tutulabilseler, belki de konularında dünyaca ünlü kişiler olabilecek kapasitede iken ne yazık ki, bunun farkında olmayan ya da farkında olup seslerini duyuramayan insanlardır. özel şirket vakıfları ve özel eğitim kurumlarının; artık, ülkemizde de yaygın biçimde gerçekleştirdiği taramalarla, kentlerde ve kırsalda aranan insanlardır. bu gruptan; özel eğitimle, geleceğin ekol yaratan sanatçıları, modacıları, yöneticileri çıkarılabilmektedir. zekiler klübünün çoğunluğunu oluşturan gruptur.
2. grup; potansiyel zekasının farkında olup bunu kullanabilmek için yönlendirme gereksinimi duyan insanlardır ki, biz bunlara 'akılsız zekiler' diyoruz.
sahip olduğu zekayı, tek başına kullanma becerisi olmayan insanlardır. bunun için mutlaka bir yönlendirme gereksinimindedirler. yani, bu insanlar; bir yönetici olamazlar ama onu yönlendirecek bir yöneticinin altında çok başarılı olabilirler. dikkatlerini belli bir konuya motive etme yetenekleri olmadığından ya da ilgilendikleri konularda, çağdaşlarının algılayabilme ve yorumlayabilme yeteneklerinin ötesindeki derinliklere daldıklarından, (dağıldıklarında*) onları toparlayacak aklı başında bir kişi ya da kişiler gereklidir. zekiler kulübünün ara grubunu oluşturan bu kesim, toplumun diğer üyeleri tarafından genelde, ruhsal bunalımda ve mutsuz insanlar şeklinde algılanırlar. aslında buna sebep, ruhsal bunalımda olmaları değil asosyal olmalarıdır.
3. grup ise; potansiyel zekasını kullanma becerisine sahip insanlardır ki, biz bunlara kısaca 'akıllı zekiler' diyoruz.
" böylelerinin, nitelikleri açısından iyi insanlar olması için dua etmekten başka çare yoktur. "* iyileri; birer deha iken, kötüleri; insanlık için kabus olabilirler. öylesine keskin bir zeka ve akıl düşünün ki, bir haftalık piyano eğitimi verilmiş ve ismi açıklanmayan 9 yaşında hintli bir çocuk; mozart'ın 'do majör piyano konçertosu'nu bir kez dinliyor ve müzikalitesini hiç bozmadan farklı bir yorum tekniği ile yorumluyor. aynı çocuk, ünlü amerikalı biyolog prof.dr.jerry coyne ile evrim teorisi üzerine tartışırken,stephen hawking ile 'kara delik teoremi' üzerinde fikir alışverişinde bulunuyor. o derece yani...
sonuç itibarı ile,
- onlar gerçekten zeki iseler, kendilerini mutlu etmenin yolunu da bulmalıdırlar.
kendini zeki zanneden herkes gibi zaatalimin de atladığı başlık. ama artık kabul etme zamanım geldi herhalde, evet zeki değilim, bunu da bana bildirmek sana nasipmiş sözlük. hey gidi hey, git gide yakınlaşıyoruz be sözlük ve bu beni çok mutlu ediyor - aha işte yine zeki değilim.
daha önce (#1608335) nolu entryimde belirttiğim seylerin üzerine bir kaç kelam daha eklemeyi gerek duydum.
reel hayatta kişi mutlu olabilmek için tam anlamiyla bilinçsizlik, cahillik ve sizofrenik bir halet-i ruhiyede yahut üc maymunu oynamak zorundadir.
zaten mutluluk dediğimiz sey esasen yok denilen bir histir. nasıl ki debraja basip vitesi gecirirken bir bosluk olur işte mutluluk budur. ama ne yazık ki gercekliği yoktur.
mutlugun tam tersi olan pozisyon olan mutsuzluk ise vviteste seyir etmektedir ki süphe yok ki insanlarin bir cogu öyle ya da böyle harici ve dahili etkenler sebebiyle mutsuz olmak zorundadirlar. biz buna tetikte olmak diyebiliriz.
bendeniz hiç bir insanin aptal olmadiğina tersine zeki olduguna inanan bireyim. ama zeka denilen olguyu ikiye ayiririm. bu varolan zeka ve edinilmiş olan zeka. varolan zeka doğustan gelir. daha önce tecrübe edilmemiş zimbirtilardan tereyağindan kıl ceker gibi haledilebilir. bir de tecrübeyle edinilmiş zeka vardir. bu da elbete deneyimlerle olusur ve edinilmesi fevkalade büyük bedellerle olur. coğu bu bedeli öderken ebesinkini tersinden görür falan filan.
elbette doğustan gelen zeka toplum normalarindan üstünse ve kişi buna sahip ise bir çok odak tarafindan gerizekalastirilma sürecine maruz kalir. bu surece karsi koymak ciddi anlamda yipranmaya sebebiyet verir.
süphe yok ki bu yipranma insanın temel noktalarindan olan neseyi yok eder ve kişiyi kasvete tahvil eder.
bu hususu hakkında bir çok seyler kaleme alinailir ve daha önce de alinmiştir. isteyen su baslıgı da bir göz atabilir;
evet belki metanet olgunluk gerçekliği kavrayış ve kabulleniş her zaman için hoş olamayabilir. insan bazen delice aldanmak istiyor ve bazen en çok yaklaşıldığını sandığı anlarda bile an geliyor ve.. işte o an... öyle bişeyler oluyor. kafa karışıyor yani işte öyle mutsuzluk gibi bişey.
