benim küçücükken, minicikken bir patronum vardı. ben küçükken bile çalışır, kendi paramı kendim kazanırdım. ilk cümlede vermek istediğim alt anlam bu ama yine de ana anlamı da kaçırmayın. bir patronum vardı ve affedersiniz çok geri zekalıydı. babasından o işyeri kalmamış olsaydı açlıktan ölürdü muhtemelen. öyle geri zekalıydı. öyle salakça yalanlar uydurur ve koca koca adamların buna inandığını sanırdı ki ben o küçücük yaşımda (çok da küçük değil, 17) onun yerine utanırdım. karşısındaki inanmadığını belli ettiyse b planı hazırdı her zaman. "abi vallaha..." diye başlayan ve ikna edici olmayan, sadece bıkkınlık veren cümleler.
fazla uzatmayayım, mutsuzdu. kimseye, hiçbir şeye güveni yoktu. en ufak bir eleştiriden kötü etkilenir, günlerce uf çeker gezerdi. ve derdi ki "zeki insanlar mutsuz olurmuş."
bu hikayeden çıkarılacak dersleri özet geçiyorum beyler:
1. zeki olduğuna çok inanan insan büyük ihtimalle fazla zeki değildir.
2. mutsuz olmanın sebebi her zaman zeka olmayabilir.
3. 17 yaşındaysanız ve benim gibi bir patronunuz varsa hayat ne kolay, sürekli kandırırım diye düşünmeyin. zira en geçerli sebeplerinizi bile bahane olarak görüp sizi sıkboğaz edebilir. işinizi çok iyi yapsanız bile ikna olmayabilir.
4. sakın böyle adamlara zeki olmadıklarını söylemeyin, sürekli kendini ispatlamaya çalışarak kafa sikerler.
çok okuyanın ufku açılır, ufku açılan insan merak eder, merak eden araştırır, gezer, görür, cevap bulur. cevabı bulabilen insanda zeka kıvılcımları belirir. belirdikçe (uyandıkça) etrafındaki saçmalıkların da farkına varır, sahtelikleri görür. gören göz mutsuz olur. herşey o bir kitapla başlar. keşke okumasaydık da mutlu mu olsaydık?
zeki insanlar, normal insanlara göre gariptirler,onlarla duygusal bağ kuramaz ve normal hayata adapte olmak için çok zorlarlar kendilerini.etraflarındakiler için garip denilesi kişilerdir.ötesi yoktur,en yakın dost olamazlar.hayatları daha farklıdır,önemsiz ayrıntılara takılmazlar ama duygusal yönden çok zayıftırlar;bu yüzden aslında etrafındakilerinin düşünceleri onlara acı verebilir.mutsuzluklarının nedeni tek oluşlarıdır kısaca...
zeki insan sadece anını yaşamaz, geleceği düşünür, planları hedefleri vardır mutlaka. geçmişle geleceği sentezleyerek yaşar. ayrıntıyı görebilir bu yüzden suratında saf bir gülümseme yoktur. öteki gününü geçirmekle uğraşır sadece. anı yaşar ve biter.
zeki insanlar çok basit hareketler ve sözlerle bile sizin hakkınızda çıkarımlar yapabilirler, insanları çabuk çözdükleri için çabuk soğurlar. bu da zeki insanları yalnız ve mutsuz hale getirir.
zeki insan olaylara ve kişilere farklı açılardan bakarlar,üzerinde kafa patlatırlar,irdelerler,farkında olurlar,kendi eksiklerini de değerlendirme kapasitesine sahiptirler,fazla farkındalık da mutsuzluğu beraberinde getirir.
mutsuz insan dediğiniz hayattaki kargaşadan doğan boşluktan kendilerini zeki adleden insanların bencilce faydalanarak her şeyi bok ettiklerini gören ve bu yüzden farkında olan insanlardır. her zeki mutsuz , her mutsuz da zeki değildir..
doğru önermedir. her zaman daha iyiyi istemek bazen de elde edememek derin mutsuzluklar işler ruhuna. bu yüzdendir serzenişleri, mutsuzlukları; arayışları.
