masumiyet ve kader gibi iki harika filmi yapmış olan, son dönemin en dikkat çeken, en iyi yönetmeni.
birkaç ay önce taksim'in arka sokaklarından birinde yürürken karşıdan geldiğini gördüm. "anaa bu zeki demirkubuz diil mi lan?" dedim kendi kendime. bir yandan da cool takılıyordum. gözlerimi kaçırdım, sonra aramızda 4-5 adımlık mesafe kaldığında gözlerimi gözlerine diktim emin olmak için. evet yanılmamıştım. gözlerime baktı, yüzümdeki izlere baktı.. sonrada yürüdü gitti işte. bu da böyle bir anım kendisiyle ilgili.
mektepli olmayan yönetmenlerimizden biri ve belli bir tarzı var. sinemaya işportacılık yaparken başlamış. hatta c blok'u çektikten sonra işportacılığa bir ara geri dönmüştü. demirkubuz'un filmlerindeki iki temel beslenme kaynağından biri sokaktan gerçek yaşam öykülerini belli bir mesafeyle aktarmak. diğeri ise edebiyat.
yazgı filmi mesela demirkubuz'un genel tarzına çok uygun bir film değil. ve bir noktadan sonra zaten film de değil.
yazdığı bir senaryoyu nuri bilge ceylan'ın film yapmasını ve nuri bilge ceylan'ın yazdığı bir senaryoyu da kendisinin çekmesini beklediğim dahi yönetmen.
türkiye nin en iyi yönetmenlerinden biridir. özellikle masumiyet ve yazgı filmleri izlenesidir. son filmi kıskanmak da bekleneni vermiştir. filmlerinin devamını bekliyoruz.
C Blok (1994)
masumiyet (1997)
üçüncü Sayfa (1999)
yazgı (2001)
itiraf (2001)
bekleme Odası (2003)
kader (2006)
kıskanmak (2009)
filmleriyle beni benden almış, türk sinemasının aşmış yönetmeni.
'masumiyet' ve 'kader'öldürücü darbe niteliğiyle bende yeri ayrı filmleridir.
kapıların hiç kapanmaması ,her filminde 1 saniyeliğine de olsa mutlaka görülmesi filmlerine dair ayrıntılardır.
he bu arada ,bir beşiktaşlı olarak 30 nisan 2006 tarihinde radikal 2'de yayinlanan 'che ya da feyyaz'adlı yazısını da okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
sinema ve roman ilişkisi ne kadar yakın ise demirkubuz ve dostoyevski de aynı doğrultudadır. Filmlerindeki durağanlığı hissettirmeyecek kadar hissiyatlı aynı şekilde durum filmlerinin üstadı,izmir'e bakış açımı değiştiren kesinlikle herkesin en az bir filminin izlenmesi gereken kaliteli yönetmen ve oyuncu.
her filminde benzer şeyleri anlatan, derdi ve kafasındaki belli olan bir adam bu. bir kitap yada gündelik hayattan yakaladığı bir enstantane çekeceği her yeni filminde kafasındakini yansıtmasına yeterli olacaktır. sinema zekasına ve o karanlık havasına hayranım kesinlikle zevkle ve keyifle izlettirir kendini. olmayan türk sinemasının bir kaç kral isminden biridir zeki demirkubuz. kanımca günün birinde suç ve ceza romanını sinemaya uyarlayacaktır.
nedendir bilinmez masumiyet'in mükemmelliğini aşamamış, her yeni yapımı masumiyet'in gerisinde kalmış yönetmen.
halbuki, masumiyet gibi bir filmi çeken adamın üstelik bundan 13 yıl evvel 1997'de bunu yapan bir adamın bugün dünyada çok büyük ses getirmiş bir adam olması gerekirdi.
zeki demirkubuz'un artık yıllardır askıda tuttuğu mehdi'yi çekip, masumiyet'i aşması, dibe doğru aldığı yoldan geri dönüp büyük bir sıçrama yapması gerekmektedir.
mehdi kavramı hani kurtarıcı olarak da betimlenir ya, işte zeki'nin mehdi'si de, onun kurtarıcısı olacaktır.
4 mart 2010 da uludağ üniversitesi(Ahmet Taner Kışlalı salonu/Eğitim Fakültesi) sinema topluluğunun davetlisi olarak söyleşi gerçekleştiricek olan güzeller güzeli insan.
masumiyet in kendisinin en iyi filmi olduğuna dair anlamsız bir rivayete kurban gitmiş son dönemin ilginç ve nitelikli sinema yapma çabasındaki yönetmenlerinden biri. masumiyet, sanıldığı ve hatta bazılarının filmi bile görmeden iddia ettiği gibi en iyi filmi filan asla değildir. iyi bir film olduğu bile kuşku götürür üstelik. evet, ölümcül bir tutkuyu anlatmaktadır ama bu filmi başyapıt yapmaya yetmez, güzel bölümleri olduğu gibi aksayan yanları da çok olan bir filmdir. Aslına bakılırsa zeki demirkubuz da ne yazık ki diğer türk meslekdaşları gibi tam anlamıyla mükemmel denilebilecek bir film yapamamıştır. en iyi yerli yönetmenlerin bile filmlerinin bir yerlerinde her nedense bir şekilde kırılmaya uğramaları çok daha geniş bir inceleme yazısına, belki de sinema üzerine bir master tezine konu olabilir, şu ana kadar yapılmadıysa böyle bir çalışma mutlaka yapılmalıdır. bunun dışında, onların da yine bazı göze batan kusurları olmasına rağmen benim en sevdiğim iki demirkubuz filmi bekleme odası ve yazgı adlı filmlerdir. bir tercih yapmak gerekirse yazgı bence kendisinin en iyi filmidir.
kafası farklı çalışan yönetmenlerden biridir,türk sinemasını klasik tabulardan arındırmış olması bile onun farkını ortaya koymaktadır, filmlerindeki oyuncu seçimide mükemmele yakındır,zaten iyi yönetmenle, kötü yönetmeni birbirinden ayıran en önemli özellik, hikayeyi bir yana bırakırsak oyuncu seçimidir, özellikle kader ve yazgı filmleri bu açıdan çok önemli iki örnektir. üçüncü sayfa ve kader zeki demirkubuz sinemasının benim açımdan başyapıtlarıdır.
insandaki akıldışılığı sinemaya dökmüş yönetmen. varolandaki realite, akılcılık cezbetmiyor onu. sinemasının iskeletini insanın tutkularının peşinden gitmesi, gerçekleşmesi zor olguların izini sürmesi oluşturuyor. bunu yaparken de toplumsal konjonkture bağlı kalışıyla filmlerinde sosyal analizleri satıraralarından bulabilmek başlı başına artısı oluyor. dönemin aynası misali portresinin çizimi ve bunu yaparken de kasmadan duru bir yol izlenişi demirkubuz sinemasına vites büyüttürüyor. ortaya sonuç itibariyle tadından yenmez yapıtlar çıkıveriyor. cidden, türk sinemasının en mühim kabuk değişimi emarelerini zeki demirkubuz'da buluruz ve sinemaya dair oluşuveren sonsuz haz peşimizi bırakmaz.
c blok'u eğrisiyle doğrusuyla bir ilk film olarak değerlersek, külliyat içinde pekte eksik taraf bulamayız. masumiyet'in ayrı bir yeri var mıdır sorunsalına vardır yanıtını vermek olası! çünkü, masumiyet ciddi bir başyapıt yakın zamana dair. ceylan'ın uzak'ı gibi. sinemamıza dair, çok çıkmayanlardan.
tutkuların peşinden koşmak bir nevi duyguların aklın önünde yer alışını betimler. bunun sinemasıdır demirkubuz sineması.
hareketsiz insanlar, statikliğin içselleştirilmesi, saatlerce kilitlenip tvde film izleyenler, varoşlar ve tutkusal bindirmeler... olayın özü budur, bu!
