kişinin unutmak istemediği insanlar tarafından unutulduğunu farkettği andır. markette eski arkadaşlarını gördüğünde selam bile alamadığı andır ya da en azından soğuk o bakışı hissedip içinden bir şeyler koptuğu andır ki onu yaşamak "lanet olsun!" dedirtir.
bir bıçakla beraber kopup gider içindeki her anı, zaman o an ilerleyişini ağırdan alır yıkmak istercesine. beyin onu o da beyni takmaz. inat etmiştir bir kere içine oturtan olayın üstünde...
seneninin hangi ayı, ayın hangi günü, günün hangi saatinin hiç te önemli olmadığı anlardır. kimi zaman karnınızın içinde kelebeklerin kanat çırpınışlarını hissettiğiniz anlardır, kimi zaman burnunuza kadar acıya büründüğünüz anlar..
Tello kaleye bakar , kale önünde Toraman hazırdır, hareketlidir...Tello süper keser ve ibo kafayı vurur...işte o meşin yuvarlak kaleye süzülürken zaman durur...
olmadığını bildiğimiz halde olduğunu düşündüğümüz, fakat dünyanın aslında olmayanın olduğunu bildikleri arasına alanlardan ibaret olduğu düşünüldüğünde garip ve ironik anlardır bunlar.
zaman ancak aşık olduğun şeyin yanında durmalıyken hep sevmediğin biran evvel kurtulmak istediğin yerde dururverir saate bakarsın bakarsın o adiler hep olduğu yerdedirler.
