geçmezse de en fazla hayatını silkip geçer, daha fazla ne olabilir ki. hayattaki çoğu alanı paylarına bölersek -iş, sağlık, insanlar vs vs... akla gelebilecek her şey; içimden geçer bir şekilde. sonra kendimi toplar ve devam ederim. her seferinde 1 tahta daha eksilir ama hep. hayattaki vazifem toplamak sanırım. dibe vurarak yorulmak ne kadar da realist ve rafine.
dip zamanlarınızda insanlar yanınızda olmaz; bazı insanlar için hayatın 1. maddesi olsa gerek zor günlerde kendinelik. daha iyi, çünkü kurtarıcı bekleniyorsa ne anlamsız ve boş; o masallarda olur. kim zaten insanı kendisinden daha güçlü tutup çekebilir ki? kimse.
geçmesin o yüzden, düştüğünü hatırlarsın hafızanın bir köşesinde hep.
ZAMANLA ACILAR GEÇMEZ , iNSAN ALIŞMAZDA ACILARA. SADECE UNUTUR . ÇÜNKÜ HAYATINA BiR YERDEN DEVAM EDEBiLMELERi iÇiN UNUTMAK ŞARTTIR. EĞER iNSAN UNUTMUYORSA YAŞAMINA HEP BiR YERLERi EKSiK OLARAK DEVAM EDER. SADECE iNSAN iÇiNDE GEÇECEĞiNE DAiR BiR UMUT KIRINTISI BESLiYORSA ELBET BiR GÜN G.EÇER
