çocukluğumdan beri hep çevreme bakmışımdır. benim bunlarla ne işim var. acaba 10 yaşına gelince etrafa nasıl bakacaktım. keşke 12 yaşında olsaydım filan diye. gel gelelim 30 oldum. gördüğüm kadarıyla zamanın insanlar üzerinde olumsuz etkileri çok daha fazla. çocukluğun da zûl tarafları vardı tabi. yine de çok lüzumsuz ve yersiz bir ortam olduğunu söyleyebilirim. doğası da öyle neşelendirici, huzur verici filan değil bnce.
Sanki yerinde sayıp duruyor. Belki bir şeylerin sonuçlanmasını beklediğim için hiç geçmiyormuş gibi geliyor.
Tam 2 ay var önümde en kötü ihtimalle. Nasıl bitiririm bu iki ayı şu an bilmiyorum ama geçmeli!!!
Evimde olmak istiyorum artık!!! Kendi evimde. Yalnız ama huzurlu olacağım yerde.
Kendi dünyamı gerçekten çok özledim.
Durdurulamayan kavram.geçmişi bırakıp daima anı yaşayın.ah vahlarla ömür geçmez.geçmişte yaptığınız hataları başkalarına yüklemeden niye böyle davrandım diye düşünmeden her daim önünüze bakın.
akıp gidince durdurmasi zor, akıp gitmeyince bizleri isyana surukleyen, her seyin ilaci iyilestirici oldugu soylenip, en kusursuz cinayetleri işleyen olgudur. hepimizi yavas yavas öldürür, bazilarimizi ise hemen alip götürür. bazen yasadigimiz acilari uzatir, bazen ise ilaci diye dusundugumuz acilari onumuze serer.
nefret ediyorum beni acilarimla bas basa birakan lanet sey.
