Zaman gerçekten herşeyin ilacı.Asla unutmam dediklerini unutturuyor.Nasıl geçer ki dediğin acılarını hafifletiyor.
Biraz önce anladım ki dağ olan acılar aslında hiç. Ölüm gerçeğini bile unutturabiliyorsa zaman insana boşa üzülüyoruz.
13 yıl sonra ilk kez belki baban aramasa sıradan bir gün olucaktı bugün. Aslında ne kadar aynı bugünle gittiğin gün. Yine yağmur yağıyor.
En sevdiğimiz şarkıdan , senden dinlemeyi en sevdiğim şarkıdan;
"durdu zaman durdu dünya girdi içeri kapıdan , öylece bakakaldım gözümü ayırmadan "
Işıklar içinde uyu.
Zamanın acımasız tekerleği dönüyor... Sürüklüyor hepimizi bir yerlere. Hiç unutamam sandıklarımızı eziyor, toprağa karıştırıyor ve toza çeviriyor... iyi ki... iyi ki bunu yapıyor.*
"zaman dediğimiz şey de; tanıdıkça, biraz da yaslandıkça, güven duydukça, nasılsa geçer hissiyle bizi kandırdıkça, daha çok üzmeye başlıyor. ve böyle birbirini takip eden sanki helezyonik bir yapısı varmışçasına, bu sefer o üzüntüyü zamana bırakıyorsun.
bazı şeyler zamanla büyüyor. bazı şeyler zamanla küçülüyor."
Kıymeti bilinemeyen, öyle bir şey ki hiç bir an tam manasıyla yaşanamayan bir pişmanlık, velhasıl üzerine bütün absürd aforizmaları yakıştırabilen sadelik...
çok çabuk geçen bir kavram. doğduk, büyüdük yaşlanıyoruz ve öleceğiz. bu süre zarfı gerçekten de göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. daha dün sokakta taso oynuyor, futbolcu kartları biriktirip, o en sonda kalan oyuncuyu bir türlü bulamadığımız için, bakkaldaki o dandik topları kazanamıyorduk. hatırladın dimi?
evet haklıyım zaman su gibi akıyor ve ben halen bir sike sap olabilmiş değilim. yarına umutla bakamıyorum, geleceğe dair hiçbir ümit besleyemiyorum. şu yaşadığım hayattan bir bok anlamdan ölüp gideceğim.
Ey zaman bilmezmisin ettiklerini,Bir düğüm ki ne sen çözebilirsin ne ben diyen hayyamin ruh kattığı Leyla the band grubunun can kattığı mükemmel eser.Şuraya bırakıyorum https://youtu.be/RrGjK28-2TY
Zaman akıp geçiyor biz de sadece rolünü isteyerek yada istemeyerek üstlenmiş birer figüran gibi izliyoruz. Sadece olup biteni rolü sergileme sırası bize gelince belki hakkını vererek belki de geçiştirerek yapıyoruz elimizden geleni. Bazen de yapmak istemiyoruz ama mecbur tutuluyoruz o rolü oynamaya. Neyse hayat işte bu ya geçip gidiyor zaman bir anını bile yaşayamadan , buna bazen seviniyor bazen de sövüyoruz hayat benim zamanım ne zaman gelecek diye ...
