Bütün yazarların bu geçmiş tarihe gitme merakını anlayamasamda geri kafalı oldukları düşünmekten kendimi alamadım. ileri görüşlü olmak ve 3000 li yılları görmek ve insanlığın yapacaklarına tanıklık etmek daha mantıklıdır.
herhalde annem ve babamın beni meydana getirmek için değil vücutlarının bir anlık tutuşmayla yaklaştıkları geceye gider, üstlerine de bir kova soğuk su dökerdim. bütün aksilikler o meş'um gece başladı işte. *
evrenin değil, dünya nın yok olduğu güne giderdim. hani buradan görürüz ya, haberler de xxx gezegeni yıldızı yüzünden yol oldu diye.
güneş in, dünya üzerin de ki her su damlasını eriteceği, dünya üzerin de ki her kıtayı, ağacı parçalayışını izlemek. trilyonlarca ölü insanın mezarının toprak olduğu, milyarlarca mezarın aynı an da teker teker eridiği o güne gitmek isterdim. ne zaman olur bilemem. ama o gün sırf zaman makinesiyle orada olduğum için öleceğimi bilsem, tereddüt etmem.
ben bugün zaten ölmüşüm, bırak mezarım toprak değil, kıpkırmızı güneş olsun.
//evet doctor who da izledim. çok etkilendim. 1. sezon du. rose vardı, 7. doctor vardı.* kim olsa etkilenmez ki. kaçıncı bölüm orasını bilemem, ama sırf dünya nın yeni doğduğu halinde ki pangea nın parçalanışı gibi onun da katrilyonlarca parçaya ayrılışını izlemek için orada olurdum.
belki şansım var sa evren in sonunu da görmeyi isterim. sayamayacağın kadar çok yıldızın aynı an da sönüşünü. bir mum gibi. hepsinin söndüğü an da patlamadan dolayı oluşan evrenin o kıpkızıl halini.
1453 yılında istanbul un fethine tanık olmak bir çok kişinin hayalidir herhalde. atımın üstünde şahlanıp kahpe bizans askerlerine kılıncımı sallamak isterdim doğrusu.
