çocukluk dönemim bu karanlık gerçekle dolu. babam ve annem ki sadistlerdi sanırım tutup derine götürüp atıyorlardı. delillerim var elimde. denizden kaçarken de birileri her sene fotografımı çekmiş. amaç neyse artık sadist sülalemde. aradan onca sene geçti. geçenlerde yine aynı sularda ama daha derinde hep birlikte yüzüyoruz. derken babam bana doğru yaklaşınca aynı korkuyu hissettim. bu sefer onu ben boğdum. maşşallah iyi yüzüyorum ama eheh.
etkilidir ancak yüzme yetisiyle birlikte gelen birkaç karakter bozukluğu da hediyesi olacaktır. benzeri bir etki elde etmek için;
(bkz: çocuğu karanlık odada kilitli birakmak)
genelde babaların yaptığı durumdur. çok iyi hatırlıyorum 7-8 yaşlarındayım babam denizin ortasına kadar kucağında götürmüştü, daha sonra orada bırakıp kıyıya geldi ve anneme 'hanım, bak nasıl çırpınıyor, öğrenecek bu öğrenecek' demişti. annem de 'bana boğuluyor gibi geldi' deyince babamın jeton düştü de kurtardı beni. şimdi ondan iyi yüzüyorum.
