saf yurdum insanının, kendi beğendiği her şeyi, başkalarının da seveceğini düşünerekten içinde hissettiği dürtüden kaynaklanan hastalık. var böyle bi şey. gelene olsun, gidene olsun var bi gösterme merakımız. bana en tanıdık geleni;
misafirlikte fotograf albumu eziyeti; arkadaş bu nemenem bi rahatsızlık. misafirlikte yemekten sonra ikram edilen meyve gibi bi zorunluluğu var sanki. ben ne yapayım senin antinkuntin tipsiz akrabalarını, sünnet olmuş çocuğunun pipisini.
az azar işitmedim bunun yüzünden. ben her gelen amcaya pipimi gösterirken ve ayşe benim pipimi görürken ben neden onun kukusunu göremiyordum? bence ülkemizde cinselliğin bu kadar kör cahillikler içinde kalmasının tek sebebi bu. amcalara kızının kukusunu gösteren babalar olsaydı eğer, şu anda bambaşka bi yerde olacaktı türkiye. babama ilk dediğimde bunu, tepkisi "layörügit" olmuştu ama. çok içerlemiş olacağım ki o günden sonra ağırlanan ilk misafir grubuna, pipi gösterme ritüelinde, ayşe'nin o hiç görmediğim gizemli kukusunu hayal etmemden mütevellit harekete geçmiş pipimi saldım önlerine. o günden sonra bir daha pipimi göremedi ayşe. ki onun bunda hiç suçu yoktu.
yapmayın diyorum. görmek isteyen bakmasını bilir de söyler de. ayşe'den biliyorum.
