çocukluktur. çünkü ancak bir çocuk gördüğü beğendiği her şeyi, bu benim diye sahiplenir. ama biz de güzel bir söz vardır. düşen kişiye söylenir. "kalk canım, oraları sana vermezler." evet komşu bir zamanlar iç içe yaşadık diye bizden gördüğün her şeyi senin sanman normaldir. ama artık biz ayrıldık.
adamlar halva diyor ve bizim diyor ya allah belanı vermesin imam bayildi de öyle hadi piskopoz bayıldı olsa neyse. Cakma bir kültür bu yunan kültürü dedikleri. (bkz: cakmakis)
bizim suçumuzdur. evet biz türklerin suçu! sen senin olanı sahiplenmezsen elbet biri gelir sahiplenir kardeşim. ellerini mi bağladılar niye başvurmadın baklavanın, dolmanın, karagözün patentini almak için? ee yemeyenin malını yerler demişler pek te doğru demişler.
sağlam bir yunan arkadaş edindiğinizde geyiğin dibine vuracağınız sorunsaldır. yok rakı benim, yok böyle içilir, yok bu meze ilk bizde yenildi, yok bunun türkçe adı budur, yok yunancası budur falan...çok zevkli muhabbetlere gebe, kardeş toplumların ortak noktası blunduğunda dadından yinmez bir dilemmadır efendim. gece boyunca kadehler birbirine vurulur güzelliğide budur.
yunan milletinin k(ı)ronolojik hastalığıdır, yok yani ben ırkçı falan değilim asla yanlış anlaşılmasın ama bu adamlarda bir psikopatlık var bu konuda, ulan bir millet ne görürse sahiplenir mi yahu?
depremde suyun üstüne bir taş çıkar, yunanlılar sahiplenir
bir şarkı söylersin kürdilihicazkar, yunanlılar sahiplenir
hayali, oynatır perdede gölgeleri, yunanlılar sahiplenir
bir yemek yaparsın adı belli sanı belli, yunanlılar sahiplenir
sikindirik bir dans icat eder birileri, yunanlılar sahiplenir
