son derece olağan bir günün verdiği güvensizlikle, belediyenin türlü çıkarları sonucu anlaştığı firmanın yaptığı kaldırımdan yürüyordum.. aklımda bin tilki, bu parayı şuraya, oradan para gelirse buraya, o para zaten onun..
kalabalık bir durağın önünden geçerken insanlara "siz mi büyüksünüz ben mi büyüğüm mına koduklarım" edasıyla bakmak için kafamı sol tarafa çevirmiştim ki, sağtaraftan gelecek bu o büyük vurgunu bilmeden.. "sıcaaaak simit buyruun" sesi kulağımda ahenkle dans ediyordu.. yok abicim sağ ol demeye kalmadı, bir baktım elimde soğuk bir simit yoluma koyulmuşum.. evet bu gün bu yol ile beni kandırıp, elindeki simitlerden birini daha bayatlamadan satmayı başarabildin simitçi bayro...
Keşke diyorum ki, ben gibi ibnelerin önüne atlayıp, kişiliğinden ödün vermeden çocuklarının karnını doyurabilsen..
Keşkelerle doymuyor karın bunun farkındasın, umarım bir gün ben de farkına varabilirim..
