bir paket winston bulmuştum. içinde 19 tane vardı. büyük ihtimal bırakmak isteyen biri atmıştır. nereden mi biliyorum? zamanında ben de yaptım o hatayı.
bir paket kısa marlboro bulmuşluğum vardır. öğrenciliğin o en sefil, o en beleşçi döneminde önüme nasıl çıktı o sigara hayret doğrusu. hiç öyle kontrole falan gerek duymadan oturduğum yerde karşımda. pırıl pırıl, içinden bir ya da iki tane içilmiş. mis. tanrı mı gönderdi bilinmez. tamam abartmayacağım altı üstü bir paket sigara; ama arkadaş insanı bulduğu bir şey ancak bu kadar mutlu edebilirdi. yok insanlığımız ölmedi, cüzdan, altın, para bulsan koşar sahibini bulmaya çalışır, yetkili ellere emanet edersin. ama sigara öyle mi? hiç vicdan azabı duymadan tüttürdük hep beraber.
bir müptelanın başına gelebilecek en büyük hedelerdendir. piyangodur lan. yürürken kenarda, köşede yepyeni jelatiniyle duran bir paket görünür. lan acaba boş mu dolu mu diye tereddütte kalındıktan sonra hafif bir tekme yardımıyla kontrol edilir, ağırlık hissedilince yapışılır pakete.
2 kez başıma gelmiştir efenim. 15 dallık winston box hala damak tadımın hafızasındadır.
