Sabah sabah balık istifi gibi insan dolu otobüste şansa bala oturacak yer bulup oturduktan sonra tweet okumaya başladığın an resimli bir tweet açarsın da o tweet'te cıbıldak karı resmi vardır ya. işte öyle bir şey...
2013 ün yazı. arkadaşla memleketi olan Balıkesire gitmişiz. aylardan ağustos. hava misss. bir kaç gün sonra arkadaşımın ordaki arkadaşlarıyla tanıştık falan. eğlence gırla gidiyor. alkol felan her şey yerinde. bi gün tam hatırlamıyorum ya denizden dönüyoruz ya da denize gidiyoruz. ben arkadaşım ve arkadaşımın arkadaşı. yolda giderken yanımızdan dolmuş geçiyor. ama iki kız dolmuştan bize el sallıyor. bende kızlara el sallıyorum. fakat o da ne. kızların biri arkadaşımın arkadaşının kız kardeşi çıkıyor. bende magmayla tanışıyorum.. böyle utanmadım hayatımda sözlük. neyse..
ilkokuldaydım sınav günüydü ama hastaydım gittim sınava sonra sınavın ortasında bir kusma isteği.. hocaya bir şey demeye kalmadan sıranın üzerine, yanımda oturan arkadaşın üzerine her yere kusmuştum bu olay benim bilinçaltımı mahvetti tek bildiğim bu.
herkesin bir defa da olsa yaşamış olma ihtimalinin yüksek olduğu anlardır.
+aksesuarlardan ne eksik?
-hacivat karagöz şapkası yok.
+tamam hacivaz karagöt şapkasını bulmak kolay.
Ortaokuldaydım, minibüsle eve dönüyorum, o dönem hep yaptığım gibi geçip muavin koltuğuna oturdum*, ilk telefonum alınalı pek olmamış, müzik bağımlısı adamın temelleri yeni yeni atılıyor, neyse, dinlediğim müziğe kendimi o kadar kaptırmışım ki bildiğin hüp klibindeki tarkan gibi omuzları sallaya sallaya dans ediyorum muavin koltuğunda, şoför beni dürtünce gerçek dünyaya döndüm, sonra da arkama döndüm bir baktım ki bütün minibüs kırılıyor gülmekten.
Hiç unutmuyorum, dinlediğim şarkı da Serdar ortaç'tan gitme idi,şu şarkıyla dünyadan kopan kalitesizliğe mi, yoksa bütün minibüse rezil oluşuma mı yanayım bilmiyorum.
Aradan geçen onca zamana rağmen ne zaman hatırlasam tüylerim diken diken olur.
ilkokula gidiyorum o sıralar. neyse bizim okul küçücüktü ve çok kalabalıktı. bahçeye çıkan öğretmenlerin etrafı sanarsın ki abd başkanı gibi sarılıyordu. neyse biz gidiyoruz üç arkadaş. sonra kadın öğretmen karşıdan "oğlum fermuarın açık" dedi ve ben utançtan o hocanın yüzüne bakamadım. sonra gitti işte. kendimi de kamufle etmiştim zaten.
lise de kız grubu go karta gidelim mi demişti.Bende ben çok iyi adam vururum gidelim demiştim. Evet go kartla paintbolu karıştırdığımı internetten araştırınca fark etmiştim.Neyse ki yüzüme vurmadılar.
elde hasta dosyası, üstte önlük, önlüğün üst cebinde kalem* havalı havalı yürürken merdivenlerde yere yapışmak. karşıdan küçük bir çocuğun tıslayarak size güldüğünü görmek.
Otobüse doğru koşarken "hopp hupp" diye sesler çıkartırken eski sevgiliyle gözgöze gelmek. Ne kadar yavaşlayıp ya kosmuyordum edası ile yuruseniz de karizma çizilmiştir bir kere.
Taksiye binip de kısa mesafe olduğunu öğrendiğinde taksicinin verdiği tepkiyle oluşur ve akabinde sağ salim gidebilme endişesini de beraberinde getirir. Zira o kısacık mesafede taksici abi size nefeskesen etkisi yaratacak bir yolculuk yaşatacaktır.
Liseden arkadaşım Lütfiye'nin ısrarlarına dayanamayıp Çengelköy'de bi yerde buluşma teklifini kabul ettim. Cebimde tam 10 tl var. Bir bankta oturup kalkarız diye hesap ediyordum. Lütfiye, mütevazi ve edepli bir kız idi. Onunla, özellikle dini konularda konuşmak çok hoşuma gidiyordu. Neyse buluştuk. Sahil boyu yürüyüp muhabbet ediyorduk. Taa ki önümüze bir cafe çıkana kadar. Başka yol da yok. Ya o cafeye gireceğiz ya da geri döneceğiz.
-buraya girelim mi?
Demesiyle çoktan yarım yerin dibindeydi. Yok diyemedim. Girdik. 2 kola söyledik. Allah'tan tanesi 4 tl den 8 lira tutuyordu. Yani bana minibüs parası kalıyordu. Muhabbetin sonu geldi. Hesap isteyip 10 tl yi soktum o kara kaplı deftere. Bekliyorum bekliyorum para üstü gelmiyor.
-neyse hadi kalkalım.
Dedim. Kafamdaki plan wc ye diye izin alıp kafadan para üstünü almak. Kapıya geldiğimizde izin istedim. Wc ye gider gibi kasaya koştum. Para üstünü istedim ama bozuk yok diye oyalamaya başladılar. Lan kız bekliyor kapıda. Merak etmeye başlamıştır demeye kalmadan arkamdan seslendi ve ben tam kasadaki elemana 'cebinden ver 2 tl yi. Kasadan alırsın' derken. işte o zaman Diğer yarım da girdi yerin dibine.
lisedeyken bahçeden voleybol oynayanların yanından ne zaman geçsem kafama top yerdim. bilerek yapmadıklarını biliyorum ama hep geçmeden önce içimden "top gelmesin" diye düşünürdüm.
6.sınıfta , sınıfın kapısının kilidi bozulduğu için 3 saat dışarı çıkamayınca hoşlandığım çocuğun karşısında altıma yapmıştım.Hala hayatımın en utanç verici anıdır.Hele o karşımda gülmesi....
aynı çocukla tam üç kere tanışmış olmam. her seferinde unutup "merhaba ben bıdıbıdı" diye neşeyle elimi uzatmam ve üçüncüsünde çocuğun artık isyan edip "üçüncü oldu bu ne zaman hatırlayacaksın beni?" demesi. üstelik okulda dolaplarımız da yan yanaymış.
