biraz hüzünlü, biraz sakindir. önceki bayramlar, kalabalıktan ve tanımadığınız bir sürü insanın elini öpmekten dolayı size zulüm gelse de; bu sefer de yeni şehrinizdeki sakinlik size sıkıntı verebilir. hiç öyle ''ohh kafamı dinliyim'' tadında geçmez. insan yine de birkaç eş dost arar. komşularla zaman geçirilir.
fakat en yakın zamanda gönlünüzde yatan aslan şehre dönmek için çaba sarf edersiniz.
eski fotoğraflara bakarsın. çocukluğunun, gençliğinin geçtiği o güzelim sokak aralarında bulursun kendini bir anda. gününü unutup, geçmişi yaşamaya başlarsın. her gün kapının önünde futbol oynadığın mahalle arkadaşları özlersin. hırsına kurban gitmiş tozlu tişörtlere silersin terini. bata çıka yürüdüğün çamurlu yollar, eski püskü ayakkabılarının izleriyle canlanır. hayat vardır o taşlı sokak aralarında. çıkarsız kurulan arkadaşlıklarını özlersin.
evini özlersin. sobanın üstünden demlediğin çayın kokusunu özlersin.
hayat, hiç bu kadar acı vermez insana; şehrinden uzak tek başına kaldığın dört duvar arasında...
