69. bölümü kelimenin tam anlamıyla efsane olan dizi. yani şu bölüm 2002 yılında çekilmiş ve bilmem kaçıncı kez izlememe rağmen hala sımsıcak hala çok güzel. birgün buraya tüm bölümleriyle ilgili kısa kısa notlar girmeyi planlıyorum. hadi hayırlısı.
ne güzeldi ne içtendi beh denilesi dizidir. aileyi, arkadaşlığı, sevgiyi, saflığı aynı evin içinde yaşayan o insanlardan öğrendik. bu diziyle büyüdüm ben. şimdi bakıyorum da bu kadar güzel dizilere yer verilmiyor. televizyonlar da entrikalar döndüren sultanları izliyoruz, birbirine düşman olan kardeşleri, aldatmaları, hırsları, birbirinin arkasından türlü türlü konuşan yarışmacıları izliyoruz. ülke olarak gerçekten sevmeyi unuttuk, hırslarımızı seviyoruz sadece. hayatlarımızı, bakış açımızı o kadar etkiliyor ki bu programlar her geçen gün duygusuzlaşıyoruz. o yüzden özlenesi, sevilesi dizidir 7 numara..
haydar: üşüdün mü? titriyorsun.
armağan: bütün bunların yaşanması gerekiyor muydu, ha?
haydar: bana neden kızdığını söyle armağan.
armağan: çünkü o zavallı kızın canını yaktın.
haydar: canını yakmak için ne yaptım?
armağan: onu bu gece neden yalnız bıraktın, ha? neden?
haydar: sana bakmaya çıkmıştım.
armağan: bana mı?. inanmıyorum. orda sana deli gibi aşık ve yardıma ihtiyacı olan bir kız varken sen bana bakmaya çıkmıştın, ha? öyle mi?
haydar: evet. benim de yardıma ihtiyacım vardı. o çocuğa "evet" dedin mi?
armağan: bu seni neden ilgilendiriyor?
haydar: çünkü "evet demeni istemiyorum.
armağan: bak haydar.
haydar: dedin mi? cevap ver.
armağan: demedim ama demeyeceğim anlamına da gelmez.
haydar: ben... seni seviyorum armağan!
armağan: ne?
haydar: seni seviyorum dedim. seni doğduğum, nefes aldığım günden beri, toprağa sıcağı avucladıgından beri, ağacın dibine oturup yaktıgım türkülerden beri seviyorum. hiç görmeden bildiğim, görünce tanıdığımsın. yanımda yokken sen bende varsın, yanımda varken ben sende yok oluyorum. işte söyledim armağan. iki yıllık sessizliğimin mührünü söküp attım. gerisi sana kalmış.
(armağan gitmek ister, haydar onu kolundan yakalar)
haydar: dur, birşey demeden yollamam seni.
armağan: sana ne diyeyim, bilmiyorum.
haydar: bana neden kızgın olduğunu söyleyeceksin.
armağan: söyledim ya. iclal'e acı çektirdin.
haydar: iclal benim onu kardeş gibi sevdiğimi biliyordu.
armağan: sana duyduğu aşk hoşuna gidiyordu. sana dokunması, sana sarılması, sana sarılması.
haydar: hayır, rezzan hocam içindi. peki sen niye beni iclal'e doğru ittin?
armağan: ben vicdanımın sesini dinledim.
haydar: diğer bacılar dururken niye en çok sen bağrına bastın?
armağan: çünkü çok çaresizdi.
haydar: sen iclal'i kıskandın.
armağan: madem böyle düşünüyorsun, onu niye eve getirdin?
haydar: söyle armağan. iclal'i kıskandın değil mi?
armağan: hayır!
haydar: kıskandığın için vicdanın seni ayıpladı değil mi?
armağan: hayır!
haydar: kendinden sakladığın hayaletler iclal gelince hortlamadı mı?
armağan: hayııır!.. evet, evet kıskandım, evet kıskandım.
haydar: niye peki?
armağan: çünkü sen benimdin, benim parçamdın onun değil.
haydar: sana son defa soruyorum, bi daha da sormayacağım. "benim bir parçamsın" ne demek armağan?
(armağan tekrar gitmek ister, haydar yine tutar ve soruyu tekrarlar)
haydar: ne demek armağan?
armağan: kabul etmekten deliler gibi korktuğum, kırk kilide vurup sakladığım herşey demek. yitirdiğim çocukluğumdan saklı kalan masumiyet demek. bir türlü yol bulup da yüreğimden dilime gelmeyen o cümle demek. ben de seni seviyorum haydar demek, ben de seni seviyorum demek.
--spoiler--
zamanında en çok sevdiğim dizilerdendir. Hala oturup sıkılmadan saatlerce izleyebilirim. Öyle bir dizi şimdikilere bin basar. Böyle diziler keşke hiç bitmeseydi...
Anaç Zeliha yengesi, atarlı vahit emmisi, matematik dehası haydarı, varyemez recepi, ağırbaşlı Armagani, şakacı cansusu, duygusal rüyası, şıpsevdi ayteni, saf meryemi, zeki asiyesi, kara sevdalı yusuf güdüğü, artist sabiti... Ya ne güzel bi diziydi; her bölümde saflık, doğallık, insanlık... Tekrar tekrar izlediğim dizi.
