Bu benim.
Eskiden hep akranlarımdan büyük gösterirdim Fakat büyüdükçe iş tersine döndü. Ulan millette bir karış sakal var biz öyle kaldık iki lokma tüy ile. 23 yaşındayım lise öğrencisi gibi görünüyorum.
benimdir. hele ki yeni yetmelerin karşısında buyur kardeşim demelerinden bıkılmıştır. sebebi hep spordan mütevelli olan genç gösterme durumudur. sakal falan bırakılarak ekarte edebilir.
Sınıfta oturuyoruz bir çocuk girdi içeri, boy 1.50, tip 12 yaşında.. "napıyosunuz lan bebeler?" Diyerek hayatının hatasını yaptı.
Ayağa kalktım. Yanına yürüdüm. "Hadi çocuğum in sınıfına. zil çalar şimdi." dedim.
Herkes yerlerde. Ben ciddiydim. Dayak yer bizimkilerden diye aşağı yollamak niyetindeydim. Çocuk hışımla çıktı gitti. Hayvan gibi gülen sınıf arkadaşlarıma sordum: "ne gülüyorsunuz ibneler?" diye.
benımdır o. kimse bana 84 doğumlu diyemiyor. ama mesele bu değil tabi. 15 yaşındaki çocuk Allaha nasıl kul olmayıp nefsinin peşine gidip cehenneme gitme riski bulunuyorsa yaşın çok önemi olmadığını gösterir. mesele ahireti kazanmak çünkü.
Minyon tipli denir genelde ne yazık ki bende de mevcut.
Askerden gelmiş olmama rağmen 22 yaşında olmama rağmen hala 17 yaşında görünüyorum sakal bırakırsam belki 19-20.
Şuan herhangi bir faydası yok faydasının dokunacağı günü iple çekiyorum
2 sene öncesine kadar başıma bela olan durum. sonradan ne olduysa sakallarım çıktı yüz kemiklerim belirginleşti ama hala babyface im. tuhaf. ama mutluyum bu durumdan.
iste bu benim. Bu sene yazin benden 1 yas kucuk oglu olan babamin kuzenine gittik. Annemle bu benden kucuk cocugun annesi konusurken annem: "Bir yas fark var aralarinda" dedi. Kadinin bana soyledigi soz: "Sen bizim egehandan kucukmusun?". Nasil bozuldum anlatamam.. Ha bide sakalim cikmiyo .
Bakan kişinin ilüzyonudur. alışılmışı realite kabul edip, sonsuzda bir ihtimali adam yerine koymayanın dumurudur. geç yaşta genç görünmek için mimikten arınmak lazımsa kendini belli etmeyendir.
