yaşlı adamların yaşına hürmeten onlara "amca" diye hitap etmekten utanmaya başlamaktır.
tabii ki bu utanç esasında size değil onlara aittir ya da onlara ait olması gerekmektedir.
siz ona başta yaşı hasebiyle saygı gösterir ve amca diye hitap ederken, onun gözlerinin arsızca dolanmaması gereken yerlerde dolanması mide bulandırmaz da ne yapar?
"sen de açma o zaman." diyecek olan zeka özürlü sesleri duyar gibiyim. hiçbir şey açık olmadığı halde, bir şeyler görmek için kıçını yırtan asalaklara ne demeli?
insanoğlu ne demeye güzel yaşlanmayı bilmez anlam veremiyorum. saçları bembeyaz olmuş, kamburu çıkmış, bedeni yılların yorgunluğuyla yıpranmış adamların ağzında sakız, ayağında yakışıksız duran kot pantolon, diline hiç mi hiç gitmeyen sözlerle ne işi olur?
ben kendimi on sekiz yaşında hissediyorum saçmalığıyla mı avutuyorlar kendilerini? evdeki aynaları kaldırıp depoya mı fırlatmışlar? hala pis pis bakmayı, iğrenç imalarda bulunmayı, kızım derken bile manidar davranmayı nerelerine münasip görüyorlar acaba?
hadi genç, orta yaş bilmem ne sınıfındakiler bir nebze, bildiğimiz adamların bildiğimiz terbiyesizlikleri der geçersiniz de, o beyaz saçlı dede olmuş heriflerin suratına tükürmemek için kendimi zor tutuyorum.
türk kızı paranoyaktır lafını ezber etmiş olan sapık erkek milleti kendiyle yüzleşmek denen şeyden bihaber; eli sikinde dolanıp dursun, bunların ihtiyarlığı da aynı işte. nur yüzlü dedeler, bilge yaşlılar, aksi; ama temiz yürekli ihtiyarcıklar
filmlerde kaldı kabul etmeli bunu.
kabul etmeli ve çocuk kızlarını ihtiyar sapıklara gelin veren hasta ruhların, çocuk kızları gelin almaktan ar etmeyen ihtiyar sapkınların cirit attığı bir memlekette pollyannacılık oynamayı bırakmalı.
hele hele şehir denen çöp yuvasında daha da dikkatli, daha da mesafeli davranmalı o yaşlı heriflere.
bütün genellemeler yanlıştır belki; ama
o genellemeyi bozacak saygın bir ihtiyara rastlayana dek bu doğru.
