Siz bir fotoğrafta sevdiğiniz insanın sadece eli bile çıkmış olsa durup durup o fotografa bakıp o eli parmaginizla sevecek kadar aptal bir sevgiyle severken o; çok sevilmenin sarhoşluğuna kapılıp şımarır...sakın ola kimseyi çok fazla sevip ona insan muamelesi yapmayin;sakın ....Sevilin...Ama sevmeyin.
yemek ısıtırken dahi yaptığınız şeye odaklanın, öyle telefonla konuşayım falan demeyin. sonra içinde plastik kaşık olan tencerenin altını açık unutuverirsiniz üstüne üstlük bunu da bir saatten fazla bir zaman geçtikten sonra farkedersiniz, mazallah. sonra o kaşık erimiş, bitmiş, boynunu bükmüş bir şekilde karşıdan size bakar.
hayatta mutluluk verdiginiz emek kadardır...bazen emek verdiginiz halde mutluluğu bulamadığınız da olabilir ama bu genelde nadir olan ve kadersiz kismetsiz insanların yaşayacağı kötü bir durumdur..herkesin basına gelmez.varlığıyla,emegiyle,yaptıklarıyla hayatınızı değiştirmemiş insanlarla ilgili yaşayacağınız en Guzel şey onların yokluklaridir.yoklukları da sizi etkilemez..Hic emek verilmeyen Bir zaman dilimini kimse özlemez .
