diye başladıdı bu facebook sevdası. ilkokul mezunu diye küçümsediğin adamın bile ilkokul arkadaşşı var deyyus. oradan kaynaklanan bir patlama yaşadı zati feysbuk. bulduk o arkadaşları, ilk aşkları, salaklıkları. yeri geldi sevişildi, yeri geldi buluşuldu, muhabbet edildi, halısaha maçı yapıldı bu arkadaşlarla. telefonlarını aldık, mail adreslerini öğrendik.
ee sonra hacım?
oyunları çıktı bu olayın zibilyon tane. boş zamanları değerlendirdik. skimsonik olaylar yani. gereksiz. ama yaptık mı yaptık.
ya sonrası olm sadete gel?
sonrası yarrak afedersin.
artan arkadaş sayısı bir övünme nedeni , toplumun kanayan yaralarına parmak basan facebook gruplarına üye olmak ise memlekete karşı olan sorumluluğu yerine getirme mutluluğu oldu. olm adamın 2000 arkadaşı var, 3700 gruba üye. insan mısın lan sen?
dahası daha da berbat.
facebook'a fotoğraf eklemek için paris'e giden adamlar tanıdım ben. niye gidiyorsun dedidim adam, "bilmem fotoğraf, eyfel filan" dedi. sonra geldi bu eleman harbi dediği gibi eyfel'e gitmiş. çektiği fotoğrafları özel bir teknikle birleştirsen eyfel kulesi'nin 360 derecelik panoramik görüntüsünü elde edersin. yemin billah feysbuk yüzünden sosyal adam sayısı arttı memlekette. sonra daha ilginçleri de çıktı bunların; odasında, mutfakda, banyoda, bahçede çektiği fotoğrafları facebook'da paylaşanlar. ne yaşıyorsam herkes öğrensin mantalitesindeydi ergen. yorum manyağı olmak amaçlarıydı, egolar tatmin ediliyordu aa bu fotoda ne güzel çıkmışsın deyince. bırak yaşadıkların sana kalsın ya da bir kaç özel arkadaşına. yüzlerce kişiyle niye paylaşırsın hayatını. bu nasıl bir sevgi, bu nasıl bir pohpohlanma ihtiyacıdır? yazık billahi yazık.
hadi bakalım güzel çocuk. şimdi de çiftliğine git, inek bok püsür takıl... sonra da puanınla götün kalksın.
günümüz dünyasının acı bir örneği sadece. hayatımızı bir ekran, bir klavye ve bir fareye sıkıştırmanın en basit örneği. gerçek hayatta görüğünde selam bile vermediğin bir insanı, facebookta arkadaş olarak ekleyen zihniyet hayatını, sanal aleme sıkıştırmaktan da öte, tüm insancıl duygularını sanal aleme sıkıştırmıştır. ve günümüz toplumu, insanları da buna sessizce destek vermekte; sosyal hayatı, sıcak bir karşılaşmayı, içten bir gülümsemeyi birbirlerine çok görmektedir. umarım bir an önce, buna dur demeyi ve hayatımıza insancıl bir şeyler katmayı başarabiliriz. yoksa sanal dünya, hayatımıza istediğimizden fazla yön verecek. saygılar...
Eski arkadaşlarımı bulacağım safsatasıyla dalınan, gereksiz bir sanal sosyal olma durumudur. Lan o eski arkadaşın o kadar kıymetli biriyse eski olmazdı zati, hala arkadaşın olurdu...
