deri koltuktan çıkan osuruk sesini tekrar etme ihtiyacı. gerçekten var böyle bir şey. kişi otel lobileri, bankaların bekleme yerleri gibi halka açık yerlerdeki deri koltuklara otururken çıkan osuruk sesiyle etraftakiler osurdum sanacak stresine kapılır ve koltukta biraz daha kıpraşarak sesi tekrarlar ki herkes görsün sesin koltuktan çıktığını.
kimsenin farkedemeyeceği bir anda sıra almadan bankada işlemlerinizi yaptırıyor ve hemen ardından seviniyorsanız, akşamları yastığa başınızı koyarken ben nerede yanlış yaptım demek durumundasınız.
canınız tatlı bir şeyler çektiğinde evde hep tuzlu yiyecekler olur, canınız tuzlu bir şeyler yemek istediğinde ise evde hep tatlılar vardır. bu böyledir, böyle gelmiş böyle gidecektir.
*birisini ne kadar çok unutmaya çalışırsanız o kadar çok hatırlayıp tekrar tekrar bağlanırsınız.
*büyük mutlulukların sonunda hep büyük acılar yaşanır.
annelerin çocuklarının bebekliklerine ait kıyafet ve oyuncakları saklaması, yıllar sonra bunlardan biri olan himen kılıcını koltuğun altında bulmam 'anne bunu niye saklıosn masturbasyon mu yapcaz bunla 'demem çocukluğun masumiyetinin bir anda toz duman olması
son ana bırakılan işler her zaman insanın sinirini bozar. en güzel yaptığınız bir iş bile olsa o yetiştirme paniği ve sıkıntısıyla bok gibi yaparsınız.
ankara ne kadar büyürse büyüsün, istanbul her zaman daha büyük ve ihtişamlı olacaktır. ankara'nın başkent olması bir şeyi değiştirmez. istanbul binlerce yıl sonra bile güzelliğini koruyacaktır, tabi iyice kaşarlaşmış olarak. bu arada izmir de ankara'dan güzel olacaktır hep. neye göre kime göre demeyin, öyle. sonuç; ankara boktan bir şehir değildir ancak acıyorum ona.
yüz yıllardır bilinen ve yapılan bir karalama vardır. "erkekler aldatır" derler. tamam, aldatabilir. ama şöyle de bir gerçek var tek başlarına yapmıyorlar bu işi ki genelde büyük çoğunluğu karşı cinsle yapar bu da aslında iki tarafı da suça ortak eder.
hani şu eskilerin eskimeyen ünlü şarkısı var ya, "bir başkadır benim memleketim". he işte, insanı durup dururken ağlatabilen, ağlatmasa da fena halde hüzünlendirip gururlandırabilen tek şarkı o işte. çok duygusal biri değilim ama her seferinde garip oluyorum.
günün 24 saat düşünürsek, sıçarken harcadığımız zamanı da 10 dakika diye düşünürsek ve en önemlisi jeopolitik olarak kritik bir yerde oturuyorsanız; depreme sıçarken yakalanma olasılığınız yaklaşık 144'te bir.
yani her 144 kişiden bir kişi sıçarken depreme yakalanma olasılığı var. deprem bölgesinde bu da aslında arada beni korkutmuyor değil.
adres sordugumuz yaslı amca yol tarifini söyle verdi;buradan sola u dönüş yaptıktan sonra ilk ışıklardan 'sağ eliyle sol koluna kuvvetlice vurarak' sola dönüyorsunuz dedi.öyle ictendi ki bu hareket sanki yaslı amcanın o an hayatının amacı bize o yol tarifini vermekmiş gibi hissettim.canla basla, kolunun altındaki pidesiyle sol kola vurarak anlatıyordu,iyice anlayıp da yanlış yere sapmayalım diye. verdigi bu tariften ötürü mutluydu, sanki işe yaramanın haklı gururunu yaşıyordu o an. peki hayat bize dogru yolu en güzelinden bulalım diye mi göndermişti yaslı amcayı? yoksa yaşlı amca kendini mutlu ve işe yarar hissetsin diye mi biz yol sorar olmustuk tam da o kavşakta 'o'na rastlayarak? hangimiz hangimiz içindik dogrusu çözemedigim bi tespit konusu olarak kaldı kafamda!
ayakkabicilarda bulunan sadece ayakkabiyi gosteren kucuk aynalar bi boka yaramiyor. tamam ayakkabiyi aliyorsun ama, o ayakkabi pantolunun altinda nasil duruyor, vucuduna orantili mi, pantolunun pacasinda pot yapiyor mu, insan bunlari da gormek istiyor.
gozlukcularde o zaman tarak kadar ayna koysunlar dukkana. sadece gozluk gorunsun yeter!
düşen cam eşya tuzla buz olur. insanlar otobüse/dolmuşa bindiğinde eğer ikili koltuklarda hiç boş yer kalmamışsa birinin yanındaki koltuğa oturmayı tercih eder. hatta dolmuşa binen kişiler, oturan kişilerden mümkün olduğunca uzakta bir yer seçer.
bu durumda;
annelerimizin hala ve ısrarla yatağımızı toplamamız gerektiğini söylemesi, doğaya karşı bir çeşit başkaldırıştır.
eğer hoşlandığın kişiden telefon bekliyorsan, çaldığında o telefon nerde olursa olsun duyarsın. telefonu bulduğunda da arayan kişinin araması gereken kişi olmadığını farkedersin. hatta gelen mesajsa, büyük ihtimalle gsm operatöründen geliyordur.
(mutfakta kulaklıkla yabancı dizilerden birini izlerken evin diğer ucunda bulunan odada minderlerin altında kalmış çantanın içinde çalan telefona yetiştiğimde aveadan gelen mesajı okurken, ağustos 2008 )
