etrafındaki insanların her gecen gün senden daha uzak olmalarını istemekle birlikte gelen sürekli susma ihtiyacı duyma. hayattan mola alma ihtiyacı, zamanı durdurma istegi, kendini bir kutuya koyup bilmediğin bir yere kargoyla göndermeyi düşlemek, sürekli içini acıtan sarkıları son sesle dinlerken sebepsizce anırırcasına aglamak, bunalıma girmek..
hayat sözlükte değil ki, canın sıkıldığında kafa izni alasın.
Gün geçtikçe her şeyin ne kadar anlamsız olduğunun farkına varıyorum ve bu yaşama isteğimi sömürüyor. Aynada baktığım yüz gittikçe yabancılaşıyor. Hatıralardaki kişi ben değilim de başkasının hayatını yaşıyorum gibi hissediyorum bazen.
