kolay iletişim kurulamayan, kalın duvarlı, yorucu insanlar.
20'li yaşların başında bu tiplerle iletişebilmeyi bir zafer olarak görürken, sonunda sadece ısrarlı aramalarınıza yanıt vermeyeceğini anlayıp tek arayışta 3. çalışa varmadan telefonu kapadığınız devlet kurumlarına benzediklerini anlıyorsunuz, dünyada konuşmaktan gülüşmeye ve daha ötesine su içer gibi kolayca geçebileceğiniz o kadar insan varken hem de, yor"ul"mak çok lüzumsuz.
Tuvalet ihtiyacını gidermek. Dedem lavaboya girince yarım saatten önce çıkmıyor. Bu türden bir operasyon bu kadar uzun sürmez. Sürenin büyük bölümünü aramakla geçirdiğini düşünmeye başladım.
duygusal ya da fiziksel fark etmeksizin, gerçek acıyı hiç tatmamış insanların fındık kabuğunu doldurmayacak dertlerini 7/24 anlatmaları ve bunu yaparken çok çaresiz bir tavır takınmaları.
sorunlu insanlar. daha gençken insanların sorunlarını bıkmadan, usanmadan dinleyebiliyorsunuz. sonra hayat yormaya başlıyor. kendi sıkıntılarınız size yetiyor da artıyor. çevrenizde sakin, pozitif insanlar görmek istiyorsunuz. bu bencillik mi bu, yorgunluk mu bilmem ama katlanma eşiğiniz düşüyor.
