Yetişkin olmakla başlayan bir yaşam gerçeğidir. Hayata dair ilgi, heyecan, merak azalır. "çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. büyüdükçe öyle bir küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı. büyümenin bir bedeli varsa işte bu, yarım metre uzadım, yirmi kilo aldım ve dünyadan vazgeçtim." (bkz: Emrah Serbes)
O kadar doğru ki.. Normalde gerçekten hevesli olmam gerekiyor bazı şeyler için. Mesela yarın fotoğraf çekimim var. Ama yok şuan sadece benim için bir yük..
Kombin denemesini ağlayarak yapıyorum. Odamı o kadar dağıttım ki mesela bunu nasıl toplayacağımı düşünüyorum.
Birileri beni itiyor ve gitmek zorundayım gibi.. Cidden hevesim, yaşama sevincim, umudum yok.
