Eskiden daha güzeldi benim için...şimdi de güzel...ama eskisi kadar değil. Sorun yağmur da değil, bende. Ama yağmur beni hayata bağlayan tek şeydir yine de...öylesine yağmura aşık olan bir adamım ben işte. Evet.
sonbahar ve kış soğuk olması nedeniyle benim için inanılmaz itici mevsimlerdir, fakat o yağmurun sesi için her şeye katlanılabilir, insanı dinlendiren doğa olayıdır.
Gökyüzünden yeryüzüne, damlalar halinde düşen yağış. Hava serin ve hafif karanlık olduğu zaman tadına doyum olmaz. Yoğun yağış şeklinde olmadığı zaman, sevdiğim yanımda ise hissettiğim duygu tarif edilemez. O sırada konuşmak atmosferi bozar (sevgi, susarak anlaşmaktır.) el ele tutuşup bakıştığımız ve sevgi sözcüklerini yağmura bıraktığımız andır aşk. Yağmur, en güzel doğa olayı.
eskiden sevmezdim sağanak yağan yağmuru. havayi karartir, icimi üsütür, kasvet cokertirdi içime.
taki
Allahtan gelecek en ufak hayra muhtaç olduğum günlerin birinde yagmurun rahmet olduğunu, yagmurda edilen dualarin kabul olunacağını öğrenene kadar.
onyargiliydim basta, ama ettim ettikce o kucucuk hayri buldum yaradandan, göğsüm genişledi, kalbim ferahladi.
artik yağmuru seviyorum, rahmeti hissediyorum icimde. sanki mukemmel bir olay gibi geliyor bana. toprak kokusu burnuma gelmeden de sirf yagmur yagdigi icin sevinebiliyorum.
...iyi ki bilmiyor kalabalıklar
yağmura bakmayı cam arkasından,
insandan insana şükür ki fark var
- birine cennetse, birine zindan -
iyi ki bilmiyor kalabalıklar...
Çiselemeye başladığı an şemsiyeler ortaya çıkıyor. Öyle olunca aklıma, Kemal sayar'ın, Ruknettin'in kalbi için kehanetler şiirinde ki şu dize geliyor;
"... Biraz yağmur kimseye incitmez. "
her damlayla ruhu dinginleştiren mükemmel bir hava olayı. ne yazık ki kahve ve çay edebiyatının acımasız odak noktası. yine de sevilir. bu mevsimde pek de güzel sevilir. ama soğuk can yakmaya başladığı an pek de güzelliği kalmaz.
