bir an için farkına varınca büyük lütuftur yazmak, yazabilmek, yazabiliyor olmak. ne yazdığınızın önemi yok demiyorum. tabii var kesinlikle. yazabilme özgürlüğünün verilmesi önemli olan. yani nasıl olsa bir şekilde duygularımızı yazardık gibi geliyor. ama öyle değil işte. elinizde olanların kıymetini bilince çok şeye sahip olduğumuzu anlayabiliyoruz. bu sözlük özelinde değil. hayat için söylüyorum. hiç önemi olmayan şeyleriz gibi gözüküp, o kadar çok şeyler dökebilirsiniz ki hayatınızda şükredebilecek. yazmak bunlardan sadece birisi.
Şu an yazdığım her şey hülya Avşar'ın konuşması kadar itici, gereksiz ve boş geliyor.
Bi anda hayat enerjim tükendi, nietzsche'nin üstinsan dediği kavrama varmak isterken yıkık biri olmuş gibi hissediyorum.
Ay neyse keşke burada da ekşi'deki gibi duyuru olsaydı, hep birlikte beni düzeltmeye çalışırdık.
Yazmak; yaratıcı bir hayal gücü ile dehşet zor bir çalışmanın mükemmel kombinasyonudur.
Anthony Powell.
...diyor. Böyle bir kombine asla ulaşamadım. Ya bütün kelimelere aynı anda tek bir yazıda sahip olmak istiyorum ya da birkaç basit kelime ile beni tanımayan bütün insanların her şeyi anlayabilmesini umuyorum. Bu da bir dengesizliğe sebep oluyor. Fikirlerim tam olarak oturmamış oldupundan olabilir diye düşünüyorum çünkü sürekli tazelemek zorunda hissettiğimden sürekli yeni fikirler bulmaya çalışıyorum. Belki de bu iyi değildir. En azından bu yaşta. Çünkü bunun kontrolü belli bir düzeyde olgunluk ister zannımca.
burdan silinmiş bi arkadaşımız sözlük yazarlığının kendisi için anlamını böyle anlatmıştı. "sizin için değersiz, benim için hayat demek" demişti. o bilmiyor ama bu bana dokunmuştu. umarım iyidir ve yazıyordur.
