Fermuari acik unutmus olma korkusu ve ruyamda biri eroin enjekte eder korkusu. O ruyadan beri hala kolumu ice dogru buker yatarim ya da elimle kolumun ic tarafini kapatirim. Yadirgamayin panpalar sizinkiler cok mu normal?
sokakta yürürken gerilmiş ipe takılıp düşme korkusu.
halbuki kızılayın geniş caddelerine kim ip gerer?
daha da garip olanı hiç böyle birşeyin başıma gelmemiş olmasıdır.
ilkokulda bir kez şahit olup kapıldım, daha da kurtulamıyorum.
Dişçiler, allahım bi dişçim varmış yere yatırır kolumu bacağımı tutturur öyle çekermiş dişlerimi, cani karı!
karanlık, korku filmlerine lanet olsun!
karıncalar, ısırıyolar yaa...
arı, gördüğüm anda kaçarım, bir kere dersteyken kaçmıştım, sınıfa girememiştim zor ikna etmişlerdi girmeye.
yalnızlık yada sessizlik bir de.
çocukluktan beridir ne yılan ne karanlık nerdeyse hiçbirşeyden korkmamış biri olarak çıyandan korktğum kadar
ölümden korkmam o nasıl iğrenç nasıl kımıl kımıl bir şeydir.
(bkz: çıyan)
"insanlar köpeklerden daha tehlikelidir." daha dediysem cümle düzgün olsun diyeydi. köpeklerin hiçbir tehlikesi yoktur. bastırarak söylüyorum, hiçbir tehlikesi yoktur.
üç harfliler. o kadar tırsıyorum ki sözlüğe bile yazamıyorum adını. diğer korkuların hepsini yaşayıp atlattım bir bu kaldı. aman bunu yaşamayayım zaten, evlerden ırak.
