yanlış hatırlamıyorsam 6/7 yaşımda yerli malı haftasında bir şiir okurken heyecandan 3-4 dizeyi mix yaparak okumuştum. kalabalıktan ilk kez o zaman korktum, hala tırsarım hafiften.
palyaçodan korkuyorum.... evet sözlük... birçok çocuğa çok komik gelen palyaço bana inanılmaz derecede ürkütücü geliyor... direk bakamıyorum bile yüzüne çoğu zaman.... geceleri aklıma geliyor, korkudan uyuyamıyorum... haklısınız, tam bir şapşalım...
karanlık, palyaço ve merdivende düşeceğim korkusudur. karanlık ve palyaço neden bilmiyorum ama merdiven korkum küçükken servise geç kaldığım bir gün merdivenleri aceleyle ineyim derken son iki katı yuvarlanarak kendimi sırt üstü yatar vaziyette apartman kapısında bulmamdan geliyor.
Tanım: yazarların gerek zihninde kurduğu gerekse bir olayın ardından benliğinde yer etmiş küçüklüğünden bu yana taşıdığı korkular.
ne zaman çocukluğumda benimle alay edenler aklıma gelse onlara -anne babaları iyi insanlar olsa bile- orospu çocuğu, şerefsiz diyemeden edemiyorum.
işin ilginci alay edilmeme sebep olan olay onların başına gelince doğru düzgün dalga bile geçilmiyorlardı. tabiii orospu çocuklarının ortasında büyümek ve adam olmak çok zor.
