Smith wesson 5906 modeline benzetilmiş susturucu takılan havalı tabanca vardı sene seksen sekiz. çok özenirdim ama pahalıydı. mantar tabancası ve ok atan ucuz tabancalar aldık su tabancası aldık ama o tabancayı alamadık.
bilgisayardır.
o zamanlar bu sürpriz yumurta kağıtlarından 5 tane mi 10 tane mi ne toplayıp istanbula postalayınca çekilişe katılıyordun. topladım postaladım falan, gelmedi tabi ki *.
o zamanlar alamazlardı biliyordum, şansımı denedim.
hep ama hep tropik adalara gitmek isterdim. hatta yola çıkmadan önce ulan böyle yerler var ve ben buraları hayal bile edemiyorum diye düşünürdüm. En büyük korkum oraları görmeden ölmekti.
18 vites bisiklet efendim. alamadığımdan değil almadılar. oturduğumuz yer cadde üzeriydi. bisiklet sürecek alanımız yok dediler. ben seni yolda doğurmadım yolda kaybedemem dediler. hee bisiklet sürmeyi biliyorum ilk bisikletim yani sürmeyi öğrendiğim bisiklet çok küçüktü artık biraz büyünce daha da almadılar.
Uçan helikopter. Aldım ama yeğenime doğum günü hediyesi olarak ve kutudan çıkarır çıkarmaz bir saat ben kullandım salya sümük aldı elimden kumandayı şerefsiz ne vardı az daha oynasam. Neyse aklıma gelmişken bir tane de kendime alayım.
Pringles yazan gördüm; he valla doğru bu yaşıma geldim hala alamadım aklımdan çıkıyor unutuyorum.. Aslında benim için unutulmaz ve ulaşılamaz bir şey olarak kalsın istiyorum.
Bisiklet. Hiç bisikletim olmadı çocukken. Arkadaşların bisikletine binmeye çalışırdım. Beceremezdim hemen yere düşürürdüm. Dalga geçerlerdi benle süremiyo beceriksiz diye. Ama ilk defa biniyordum bisiklete nasıl süreyim. Çok istemiştim ama olmadı değerli sözlük.
Kötü bir şey yaptığım zaman, babam da dahil ' annenin gönlünü al' derlerdi. Nasıl alınacağını bilezeim. Yaş oldu 22, hala nasıl alacağımı bilmiyorum. kötü bir şey yaptığım zaman ' annenin gönlünü al. ' diyecek kimsem kalmadı. Belki bir gün, ne kadar kötü davransam bile, gönlünü alacağım bir annem kalmayacak.
Yok yani, düşünüyorum da her istediğim varmış ben küçükken. Bu kadar her istediğim olmuşken; yokluğun zorluğunu, varlığın kıymetini nasıl bu kadar iyi öğretmişler bana bilmiyorum.
Bu sıralar ilginç duygusal zamanlarımdayım zaten. Bir yerde yemek yerken temizlik görevlisi benden yaşlıysa resmen iştahım kesiliyor. o insan ne durumdadır kimbilir de başkasının pisliğini temizlemek zorundadır diye düşünüyorum. düşünüyorum da düşünüyorum. kendi halime şükrediyorum.
oyuncak ninca tospağalardan istiyordum da bir türlü almamışlardı.
ama iyi ki almamışlar hayatta her istediğimin olmayacağını o zamanlarda öğrenmek iyi bir tecrübe oldu.
