“bu hayat beni otogarda ağlattı, yollarda ağlattı, sokakta ağlattı, boş bi parkın bankında ağlattı, kaldırıma çöküp ağlattı, uykudan uyandırıp ağlattı, uykuya yatırmayıp ağlattı, beni ağlanacak ne kadar çok şey varsa hepsine ağlattı lan hayat sana çok kırgınım.”
Yine bir pazartesi günü, maskemi takıp toplum içine karıştım.
Korona maskesi falan değil. Toplumun beni görmek istediği, prezantabl insan oldum.
işimizi yapacağız sonra akşam sözlüğe gelip zıvanadan çıkacağız. Maskeler düşecek! swh.
