deli gibi tepki vermem gereken olaylara karşı hislerimi dışarıya vurmayıp görmezden gelebiliyorum. bunu yapmamın sebebi çevremdeki insanların sağlığını düşünmemle alakalı.
bir insanı son zamanlarda çok aklıma getirirsem ölebiliyor.
bir defasında birine kolun kırılsın diye beddua ettim, tuttu.
bazı şeyleri uzun zaman sonra hatırlıyor ve üzerinden yaklaşık bir yıl geçtiğini anlıyorum.
Beddualarimin aninda tutmasi. Bana yanlıs yapan biri bir bakışımla merdivenlerden yuvarlanmıştı, baska biri ertesi gün aldatildigini ogrenip sinir krizi gecirdi, sevmedigim bir adam şeker komasina girip hastaneye kaldirildi vsvsvs. O kadar çok var ki.
ne yersem yiyeyim kilo almıyorum. evet çok ilginçtir, deneme amaçlı bir hafta boyunca kendimi zorlayıp tıka basa yedim , spor yapmadım ve bütün gün oturup bilgisayar oynadım ama nafile. tiroit hormonu çoşması mı var yoksa genetik mi anlamış değilim.
Olayların sonuçlarını görebiliyorum. Yapılan araştırmaya göre insanların 6. Hisleri burunlarının ucunda olurmuş. O konuda varlıklıyım. Yani şöyle söyleyim birisi bir şey anlattığında olayın sonucunu neler olabileceğini görüyorum. Kendimi zorlarsam karşımdaki kişiyi çözebiliyorum odaklanmam lazım ama buna.
