hem saçma sapan başlıklardan şikayet ediyorlar, hem bilgi verince eksiliyorlar. iflah olmaz bir grup var burada ve eksileyince kızdırdıklarını sanıp eğleniyorlar. mevzunun artıyla eksiyle alakası olmadığını hâlâ anlamadılar. mevzu, bu ülkede kendince iyi bir şeyler yapmaya çalışan kişilere karşı takındığınız tutum.
sözlüğü bu kadar takma diyenler de esas mevzunun sözlük olmadığını anlamadı henüz. mevzu ne biliyor musunuz? mevzu, sözlükte bunu yapan insanların gerçek hayatta da bunu yapıyor olması ve bu insanların her gün aramızda dolaşıyor olması. insanın canını esas sıkan şey bu işte.
yaptığınız, emek verdiğiniz hiçbir işi takdir etmez bu tipler. bir iş yerinde çok çalışırsanız çalışkan değil, yalaka, yaranmaya çalışıyor derler. birilerine iyilik yapmayı seviyorsanız enayi derler. birilerine, hep geyik olmaz, 2 kelime de bir şeyler öğrenelim/öğretelim derseniz alay konusu olursunuz. mevzu bu işte.
belli ki yaramıyor çoğunuza bilgi falan. insanları küstüre küstüre çöplüğe çevirmişsiniz sözlüğü ve hâlâ devam ediyorsunuz. edin, aferin size!
sadece bilgi içerikli entrylerimi bırakıp diğerlerini sileceğim. okumak, inanmıyor ya da beğenmiyorsa araştırmak isteyenlere bir faydası olur belki diye onları silmiyorum. bundan sonra da sanırım entry falan girmem.
...sonra çıkıyorsun dışarı bakıyorsun ay ışığı üzerinde. Ve bir sigara yakıyorsun yıllardır kurduğun o cümleyi bilmem kaçıncı kez tekrarlıyorsun. "Kısmet değilmiş."
- hiraeth bazen düşünüyorum, herkes çalışıyor, para kazanıyor, sevdiği işi yapıyor, barış manço - gelmiş geçmiş en büyük hayranı kardeşim olabilir - bile dünya kadar şarkı yazmış. Bense hep evdeyim, en fazla müzik dinleyip kitap okuyorum. Sence ben bu hayata nasıl daha çok katkı sağlayabilirim?
O an tüm kelimeleri bir cümle olarak ağzımdan çıkabilsin diye dizip dizip bozdum ama bir süre konuşamadım. Onun engellerini ve zorunluluklarını aşıp hayata katkı sağlama ufkunda olmasına rağmen aynı talihsiz doğumdan sağlıklı doğan kişi olarak benim kardeşimden daha mutsuz, daha atıl ve ümitsiz bir yaşam sürmeye meyilli olmam.. ikimizin karakterleri, tercihleri ve yaşam koşullarını düşününce yan yana büyümüş ironiler yumağı olduğumuzu farkettim o gün.
Her zaman benden daha güçlü ve daha yaşam dolu olan canım kardeşim. Umarım bir gün senin düşünce ufkuna ben de yetişebilirim.
ümit etmeden umut etmeden nasıl yaşayabilirdi insan. hayatta hemen ilk zorlukta nasıl tükenebilirdi bu kadar insanlar. hayır tabii ki düşenemiyoruz bile. çünkü hayatın zorluklarıyla mücadele etmeden kaçanlara kimsenin saygısı olmazdı ve olmuyor da.
Sanırım herkes bir miktar bıkkın hayatından. Bir yere gitmek istiyoruz ama neresi bilmiyoruz. Yeni biri olmak istiyoruz ama sadece istiyoruz. Kendimi sıkışmış hissediyorum ve fakat bekliyorum. Bir şey söyliyeyim mi? Biz sadece isteriz.
