Kaç yıldır aşık olamıyorum. Bir kıza bağlanmak ve ona deliler gibi aşık olmayı o kadar çok istiyorum ki. Onun sesini duymak bile beni sarhoş etsin, kalbim yerinden çıkacakmış gibi olsun. Geceleri kafamı yastığa koyduğumda onu düşüneyim saatlerce. Açayım bir müzik ve gözyaşı dökeyim.
Covid testi pozitif çıktığından kendini karantinaya alan babam, ne kadar titiz olduğuğu ile övünüyordu. Oysaki diş fırçasını karıştırdığından, meğer 1 aydır annemin fırçasını kullanıyormuş. Benimki turuncu olandı dedi bugün, annem de hayır benimki turuncu diyor. Derin bir sessizlikten sonra 15 dk tartıştılar. Resmen facia! *
Ne anladık böyle karantinadan!
bu melihler niye böyle ya anladık aslanım en zeki sensin de bırak ağız tadıyla kafamızı dağıtalım sabahtan beri çalışıyor lan manyak 92 almışsın sınavdan sal sen de benim gibi ya. Bundan sonra da çalışmak şov sanki biraz he. Bu çocuk beni aşırı geriyor her yerde de sınavlardan konuşulmaz ki. Kafa dinletmediği için bunu balkonda yatırcam bu akşam.
Bugün 26 yaşında bir tanıdığın intihar haberini aldım. Cok etkilendim sabahtan beri etkisinden çıkamadım o kadar üzgünümki. Şu koca dünyaya bir sen mi sığamadın be cocugum. Insanların hakkında ne düşünecegine kafayı takmak, yapılan haksızlığı yedirememek, kendini ispatlayamamak, caresizlik, onurunun kırıldığını hissetmek bence onu bu yola soktu. Ah be, icimizi yaktın gittin. Keske alıp basını gitseydin, kimsenin seni tanımadığı yasadıklarını hatırlatmayacak bir yerde illaki yiyecek ekmek bulurdun be cocuk.
Şu dünyada zalimlik yapan, bundan zevk alan, kalbi yumusacık insanları hedef alıp yaşama küstüren herkesin allah belasını versin ne diyim...
Kodumun yerinde binamın tam karşısına ismimin baş harfiyle başka bir ismin baş harfini koyup ortasına da kalp koyup yapıştırmışlar. Kalbin orta yerinde de Arapça bir şeyler yazıyor. Tüm bina bana garip bakıyor. inşallah kalbin ortasında küfür yazmıyordur kodumun gangsterleri psikolojimi bozdu kaç gündür.
içim çok daralmaya başladı yine. Gereksiz ve yoğun düşüncelerle kaplanmaya başladı zihnim. pazar günleri izin yapmak bana hiç iyi gelmiyor, boş günüm olunca yapacak pek birşey bulamıyorum bulamayınca da kafam sürekli geçmişteki günlere gidiyor. Obsesif kompulsif bozukluk mu yaşıyorum sadece ruhsal olarak çöküntüde miyim hiç bilmiyorum. takıntılarım ömrümden götürüyor azar azar.
Arkadaşlık açısından hayatımda önemli yer kaplayan 3 kişi var. Onlar varolduğu sürece de daha fazlasına ihtiyacım yok. En güzeli ise üçü de burada yazar.
Sanırım hayatım boyunca beklediğim o döneme sonunda geldim. işten eve geldim, yemeğimi yedim, huzur içinde dizimi izliyorum. Diziden sonra da kitap okuyup mis gibi bir uyku çekeceğim.
Attigi mesajlarin hicbirisini anlamiyorum. “Herkez iyi” yazmis. “Z” ile. Sonra icerisinde soru isareti olan bir kutucuk. Cevap atamadim cunku parmaklarim beynimden emir almayacak kadar isteksiz.
