Hayat o kadar çok üzerime geliyor ki kaldıramıyorum artık. Her gün bir öncekinden kötü oluyor. Artık Sevdiğime sarılmak istiyorum, her şeyden herkesten uzakta sadece onunla olmak istiyorum. Evimiz arabamız olmasına gerek yok, huzurlu ve biraz mutlu olalım yeter. Ailemin birlik içinde artık huzurlu olmasını istiyorum. Her gün yeni bir belanın başımıza gelmesinden yoruldum. Çözülmeyen dertlerden, yitip giden gençlikten, kararan hayatlardan yıldım.. Lütfen artık her neyse bu, şans mı kader mi bilmiyorum, artık bize de bi gülsün!
Sevdiğim kadar sevilemiyorum neden bu işin dengesi kurulamıyor anlamış değilim. Yaptığım her işte ya fazlasıyla ya da yetersiz şekilde yapıyorum. Hayat desen zaten acayip. Yaşıyoruz da ne için hangi amaçlar için? Geleceğe dair umutlarım hala ayakta da olsa her gün birkaç parça eziliyorum. Umarım hayatın bu tür zorlukları , başarıya ve mutluluğa ulaşmak için olan şartlardandır.
allah çok koruyor bizi aslında. biz buna layık olmasak bile çok koruyor yüce rabbim. inanana da inanmayana da saygım var ama allahın rahmeti, hikmeti hakikaten çok çok büyük. o yüzden doğru adımlar atıp aklı başa devşirmek de yarar var. en çok kendime söylüyorum bunları.
Bazen fazla uzgun hissediyorum. Sebebi belirsiz. Olasi sebepleri siralamaya calisiyorum yok yani. Insanlarin beni uzemedigini biliyorum o kadar. Peki ya kendim? Insan en cok kendisine acimasiz olmaz mi zaten? Muhtemelen acimasiz davranip sonrada uzuluyorum halime. Genel ruh halim huzunlu.
4 saat sonra sınavım var. 75 almam gerekiyor ve ben son 3 saattir internette vakit öldürdüm. Ne ara geçti bu kadar saat hiç farketmedim. Allah ım sen yardım et.
aslında insanın hayatını mahfetmesi daha kolay. düzeltmesi olay, iyi yaşaması bir durumdur. onun için bende geri kalan hayatımda " bizi sevenleri üzmeyelim baba" tarzında ki safta yer almak istiyorum. söylemek istediğim buydu.
